Bu kadar hızlı ve öncelikli bir yarış biçimine sokulmuş konu, sanki bir ulusal felaketi önleme düzenlemesi? Parlamentodaki takvimi de hazırmış meğerse: AKP, teklifin komisyon ve Genel Kurul çalışmalarını süratle tamamlamayı planlarken, 7, 8 ve 9 Nisan günleri TBMM Anayasa Komisyonu´nda görüşmelerin sonuçlanmasını bekliyor. Genel Kurul´da ilk turun ise 13, 14, 15, 16 ve 19, 20, 21, 22 Nisan tarihlerinde yapılması için Genel Kurul Cuma günleri de çalışacak. İlk turunun, Genel Kurul´dan 8 günde ve 160 saatlik bir maratonun ardından geçmesi düşünülüyor. İkinci tur görüşmelerinde ise sadece oylama yapılacağından daha az bir süre öngörülüyor.

Ne planlama? Saati saatine düşünülüp taşınılmış ve eğer bir kaza olursa halkoylaması süresinin bile 120 günden 60 güne indirilmesi daha önceden güvenceye alınmış bir ?askeri harekat? sanki? İbretle parmak ısırtacak bir tablo!

Peki hemen şunu sormamız gerekmiyor mu: Bu gidiş nereye?  Yanıt daha önce de bu sütunlarda değindiğimiz gibi ?taslak?ın içeriğini bile gölgede bırakacak tehlikelere işaret ediyor. Hep biliyoruz ki ?Paket? ülkenin anayasal düzenini altüst edecek kimi niyetler ve hükümler içeriyor. Olayın bu yönüne tepkiler de çok. Örneğin en son Deniz Baykal´ın uyarıları yabana atılır gibi değil. CHP Genel Başkanı AKP´nin, hazırladığı Anayasa değişikliğine ilişkin, ?Risk alıyoruz, gövdemizi bu işin altına koyuyoruz?  sözlerine tepki gösteriyor ve diyor ki:

?Peki bu teşebbüs Anayasa Mahkemesi tarafından ona bir dışarıdan müdahale olmadığı, hukuk işlediği zaman tespit edilirse, hükme bağlanırsa, sizin Anayasa´yı ihlale teşebbüsten mahkum olmanız sonucu ortaya çıkar ise bunun anlamı nedir? Bu, ?Bir yasa Anayasa´ya aykırıymış, yürürlüğe koymayacağız´ ile bitecek bir konu gibi değildir, başka bir olaydır. Bunun çok vahim sonuçları olur. Öyle anlaşılıyor ki, bu girişimi yapanlar o vahim sonuçları da öngörmüşlerdir. O vahim gelişmeleri de içlerine sindirmişlerdir, hatta belki onu talep etmektedirler. İşte bu çok önemli bir noktadır. Bütün milletimizin bu oyunu görmesini istiyorum.

Altından kalkılacak bir soru değil bu ama iktidar sahipleri buna aldırmıyor. Anayasa Mahkemesi´nin zaten böyle bir karar veremeyecek yapıya dönüştürülmesi için bu telaşlı gidişi giderek hızlandırıyorlar. ?Yargı?yı ?kendi içinde demokratikleştiriyoruz? diyerek siyasal baskılara kurban etmeye kalkıyorlar. Parti kapatılma olayını bitiriyorlar. Bir tehdit olarak gördükleri ?cihet-i askeriyeyi? de ?hazır ol´a geçiriyorlar.  Gerçekten ağır risk altında olaya gövdelerini koyuyorlar.? İşte asıl kaygı verici tehlike de zaten bu niyetler ve toplumun, ulusun çıkarlarını hiçe sayan bu oldubitti zihniyeti.

Algılama yanlışına düşülmemeli kesinlikle. Bir kesim çevreler, örneğin sendikalar, taslağın eksik yönlerini dile getiriyorlar. Çalışanları ilgilendiren iyileştirmelerin yeterli olmadığı tartışmasına kalkışıyorlar. Memurun  grev ya da sözleşme hakkına vize verecek bir hüküm varsa bu Taslak´ta, zaten amaç belli. Yaşamsal kimi ?eksen? düzenlemelerine bir ambalaj böyle bir düzenleme. Ya da kesinlikle ?1982 Darbe Anayasa´nı sivilleştirme? masalına da itibar etmemek gerekir. 1982 Anayasası,  şimdiye kadar tam 16 defa değişikliğe uğradı  bunu gözden kaçırmamalı.  Anayasa´nın Başlangıç Metni ile birlikte toplam 83 maddesi değiştirildi şimdiye dek.  AKP´nin Meclis´e sunduğu 29 maddelik Anayasa değişikliğinin kabul edilmesi durumunda 1982 Anayasası´nın 112 maddesi değiştirilmiş olacak.  AKP döneminde 27 maddede değişiklik yapıldı.  Son olarak 9 Şubat 2008´de ?Türban düzenlemesi? olarak bilinen Anayasa´nın 10.  ve 42. maddelerinde yapılan değişiklik ise Anayasa Mahkemesi´nin 5 Haziran 2008 tarihli kararı ile iptal edilmişti. Yani Darbe Anayasası denilen nesne ?dokunulmaz? bir belge değil. Sivilleşme ve demokratikleşme adına yapılmak istenen de zaten genellikle çağdaşlaşmaktan ve ulusallık kaygılarından uzaklaşma niyeti taşımış şimdiye dek.

Bu gidiş nereye sorusuna dönersek, durum ortada. Taslağın içeriği bir yana, ortada ciddi bir ?kişiye ve zümreye dayalı otoriter yönetim? hevesi ve hesabı var. Bu heves ve hesap edilgen bir özellik taşımıyor, aksine eyleme hatta dayatmaya dönüşüyor. ?Hap gibi? hazırlanmış bir taslak, yurttaşın boğazına tepiliyor. ?Hadi bunu yut, yoksa?? deniliyor. Tüm uyarılara kulaklar tıkanıyor ve takvime bağlanmış bir proje gün gün, saat saat uygulamaya konuluyor. Bunlar yapılırken Anayasa gibi bir konuda kesinlikle uzlaşma arayışına gerek duyulmuyor, iktidar sözcüleri ?firemiz olmaz´ hesabı ile parmak sayısına dayalı, bu yönüyle demokrasi ile kesinlikle bağdaşmayan bir siyasal zihniyeti savunuyor.

Ne dersiniz, bu ?eylemli otoriter yönetim? girişimine karşı durmak için sadece nutuk söylemek yeterli midir? Halkın, seçmenin ayağına kadar gidip bu vahim tabloyu anlatmaya başlamak gerekmez mi? Baykal´a kalırsa, ?Millet, bu kadar oyun, bu kadar tertip, bu kadar düzen oluşturarak benim gerçek meselelerimi bir tarafa bırakarak mahkemeden kaçmak için, Yüce Divan´da hesap verme korkusundan kurtulmak için, hesabını vermedikleri yolsuzluk dosyalarını örtbas etmek için mahkemeyi ele geçirmeye teşebbüs eden AKP´ye hayır diyesi? imiş. Bu iyimserliğe inanası gelmiyor insanın. Saatine kadar saptanmış bir takvime göre işletilen sürecin karşısına, bilinçli ve her şeyin farkında olan bir kamuoyunu oluşturmak gerekiyor. Kamu vicdanı denilen işleyişin harekete geçirilmesi bağlamında da zaman daralıyor.