Bir, bir daha her zaman iki etmiyor. Geçen günlerde bir kez daha anlaşıldı ve görüldü. Siz anladınız sözü nereye getireceğimi; Kemal Beyin hesabına getireceğim sözü.
Kemal Beyin hesabına göre Yüzden kırkı çıkarırsanız atmış eder. Herhalde dünyanın en basit hesabı bu fakat Türkiye´de bir aydır bu sonuç öyle çıkmıyor. Yüzden kırk çıkınca geriye kalakala kırk üç kalıyor. Bu da CHP ile HDP ve ?diğer?lerin toplamı?
Kemal bey çok da kötü bir seçim öncesi geçirdi sayılamaz. İdeolojik hiçbir yaklaşımı olmamasına ve yine olumsuzluklar üzerine kurulmuş bir taktikle oynamasına karşın daha canlı bir seçim dönemi geçirdi sayılır. Kitlelerin dikkatini çekti çekmesine, fakat oy verme aşamasında son birkaç seçimde olduğu gibi partilisinin başka partileri kurtarma heyecan ve içgüdüsü yeterli oy toplamasına hatta kendi geleneksel oyunu almasına yetmedi. Seçim sonuçlarının açıklandığı ilk sabah açıklamaları ile başlayan bir iktidara gelme, başbakan olma, mutlaka hükümet olma heyecanı sardı Kemal Bey ve etrafını. Fakat CHP ye oy veren taban %25 oy ile hükümet olunamayacağını biliyordu, ama sesleri çıkmadı. Birkaç erkenci horoz dışında kurultay kongre lafı eden de olmadı. Sessizce ve az biraz kızgın izlemeye devam ediyorlar?
Şimdi hangi durumlarda bir, bir daha iki etmiyormuş anlaşıldı sanırım.
Ne yapılırdı? Yapılacak çok şey vardı ama basit şeylerdi. Bunlardan biri ve birincisi bir değerlendirme toplantısı yapmaktı. Çünkü Parti son seçimlerde sürekli olarak oy kaybetmişti. Siz bakmayın %25 dediklerine. O, yuvarlanmış bir rakam. Asıl oy biraz daha aşağıda; bu ise milimetrik bile olsa 2011 Parlamento seçimlerinde alınan oydan düşük! Sırası gelmişken: %9 oy kaybının nedenlerini AKP de herkes biliyor ve külahlarını önlerine koymuşlar düşünüyorlar. Şu anda erken seçime nasıl çalışılacağı konuşulup tartışılıyor olmalı. Kaç değerlendirme toplantısı yapıldı acaba izleyebildiniz mi?
İyi bir taktikle %60 rakamı ortaya atıldı. Bakmayın eleştirdiğime gerçekten seçim öncesinden kalan tek doğru şey bu oran: %60! Fakat içi doldurulmadan bir ulusal sorunun çözümü olarak ortaya sürülmeden medyaya hoş laflar edebilme telaşıyla ziyan olmuş bir kavram olarak kaldı. İyi bir taktik gerekirdi kamuoyuna açıklamalar, başbakanlıklar bakanlıklar sözü verilmeden %60 ın kendi dışında kalan bölümüne bir hükümetin kesinlikle kendileri tarafından kurulması gerektiğini anlatmalıydılar.
Aylarca süren seçim kampanyalarında %60, aşağı yukarı aynı şeylerle iktidara yüklenmiştiler zaten. Kim itiraz edebilirdi emekli ikramiyesine, kim itiraz edebilirdi mazot fiyatına, kim itiraz edebilirdi asgari ücretin vergisine, kim itiraz edebilirdi hukukun üstünlüğünü yeniden kurmaya, kim itiraz edebilirdi hesap sormaya, kim itiraz edebilirdi yolsuzluk dosyalarının yeniden açılmasına, kim itiraz edebilirdi seçim barajının kaldırılmasına, kısaca Türkiye´nin yeniden normalleşmesine kim itiraz edebilirdi? İtiraz edildiği zaman ipe un serilip sorumluluktan kaçıldığının anlaşıldığı durumda oyunbozan kamuoyu önünde açıklanırdı?
İlk düğme yanlış iliklenince Meclis Başkanlığı düğmesi iliğe bile giremedi. Konuşmaya değer mi bilmem ama: O´nu da bir başka zaman konuşuruz?
