Eksiği varsa tamamlayarak, eksiğim varsa tamamlanarak yol alırken, bir kadının yaşayabileceği ne varsa, aynı bakışlarla yılların üzerine koymuşum.
Hayatı karşılıksız sevmemde, olduğu gibi kabullenmemde, sağlam, güvenilir, güçlü her halimde, içimde fırtınalar koparken sakinliğimi korumamda meğer payı varmış.
Her sabah erkenden kalkıp çayı demlerken, kızarmış ekmeği masanın başköşesine yerleştirirken, yatakları yapmadan önce pencereleri açıp havalandırırken, çarşafı düzeltirken, en önce yemeği yapmayı tercih ederken, toz alırken, radyoda çalan türküye belli belirsiz eşlik ederken, ocağı kapattım mı, ütüyü prizden çektim mi diye arkama dönüp bakarken hafızamda hep yer almış.
Tedarikli başa kar yağmaz derdi, ne çok şey biriktirmişim. Yer gök dua üzerine diye mırıldanır, gönlünden, dilinden duayı eksik etmezdi, bu yüzden belki de güne başlarken şükretmişim.
Çocuklarım olduktan sonra anlar hale gelmişim.
Onlara sarılırken kollarımı sonuna kadar açmışım. Koynuma alıp yattığımda, ayaklarını, ayaklarımın arasına alıp ısıtmışım. Boynumun altına sıkıştırdığım yanaklarını öperken uzun uzun koklamışım.
Ben üşüyünce, onlar da üşür zannetmişim. Yolcu ederken hep, Allaha emanet etmişim. Arkalarından, ceketini sırtına giy, diye seslenmişim.
Dağıttıklarını toplarken, silgi kırıntılarını süpürürken, boş bardağı mutfağa götürmelerini beklerken kızmışım ama belli etmemişim.
Masa başında omuzlarını ovduğumda yorgunluklarını almak istemiş, gözlerinin içine baktığımda gönüllerinin içini okumuş, saçlarını okşadığımda hayallerinin ortağı olmuşum.
Tahtlarını ve bahtlarını önlerine dizmek için çabaladığımda benzer emeği sarf etmiş, gece, yastığa başımı koyduğumda aynı endişeleri hissetmiş, her tökezlediklerinde elimi uzatmış, hatalarını affetmekte hiç zorlanmamışım.
Çoktandır fark ettim de annem gibi olmuşum.
Ve anne olunca, annemi daha da çok sevmişim.
Artık ben de onun, Allah bugünkü günümüzü aratmasın dediği çağlardayım.
İpliği iğneye geçiremediğim yaşlardayım. Göz kenarlarımdaki kırışıklıkları kanıksamış zamanlardayım. Diz ağrısının ne demek olduğunu kavramış anlardayım.
Ama böylesi sonsuz bir sevginin, her koşulda insanı ayakta tuttuğunu ve yücelttiğini hem annemden hem de kızlarımdan dolayı yaşamış biriyim.
Sonsuza dek kızlarını çok seven, onların da beni çok sevdiğini, seveceğini bilen bir anne olarak, yaşarken annemin ve kızlarımın rızasını almış olduğum için kendimi şanslı sayıyorum.
Annemden geriye kalanları düşündüğümde, bana kattıklarını hissettiğimde, oyalı yazmalarından bir kaçıyla karşılaştığımda, yaşadığımız onca güzel şeyi hatırladığımda bu sevgiyi bana tattırdığı için teşekkür ediyorum.
Bu duyguları yaşayan, yaşatan tüm kadınların, anne olmanın ne demek olduğunu anlayan herkesin Anneler Günü kutlu olsun.
