İlk başlarda şaşırmıştım ama bozuntuya vermemiştim.
Her telefonlaştığımızda ya da bir araya geldiğimizde günün hangi saat dilimi olursa olsun, Günaydın Kural diye selamlayan o sese ben de aynı şekilde karşılık vermiştim.
Sonra -söylemlerinin birinde de bahsettiği üzere- anladım ki her anında aydınlık dilekleriyle günü karşılamak; zamana karşı dimdik ayakta durmuş, hiç yılmadan üretmiş, sanatı yaşama, yaşamı sanata katmış, 90 yaşında bir insan için hayattan beklentilerini, umutlarını beslemek açısından oldukça önemli ve anlamlıydı.
Hattat, ressam, gazeteci, Atatürk´ün Gençliğe Hitabesi ve İstiklal Marşı´nın yazımını yapan, Atatürk´ün Nutuk adlı eserini kaligrafik olarak yazan, Anıtkabir´in inşası sırasında kitabelerin yazımında büyük emeği geçen, o meşhur Atatürk portresini çizen, Atatürk´ün imzasını stilize eden ve Kuran-ı Kerim´in Türkçe mealini yeni yazı ile yazan üstat Etem Çalışkan Hoca´mdan bahsediyorum.
Bunca zamandır pek çok etkinlikte ve projede birlikte olduğumuz, en son bu sene Fark Yaratan Erkekler kitabında yazdığım, bu çalışma sırasında el yazısıyla göndermiş olduğu hatıraları özenle sakladığım, bu yazılarındaki,
??Yokluğu, yoksulluğu, susuz, yolsuz, kışın soğuğunu, yazın sıcağını, dikenlerle yara bere içinde, çamurlu, çıplak ayaklarla geçen keyifli çocukluk yıllarımı. Mart, Nisan aylarında dallardaki badem çiçeklerini ve süt çağla bademleri, erikleri. Sağanak yağmurun ardından gökyüzünü bir uçtan bir uca kaplayan yedi renkli ebem kuşağını. Kocaman, pembe bulutların arasından sıcacık gülüveren güneşi, buharlaşan toprak kokusunu, oynaşan kuzuları, gonca gül üstündeki ışıl ışıl yanan yağmur damlalarını. Akdere´de boz bulanmış sel suyunda çimmeleri. Eve sırılsıklam geldiğimde yediğim şamarların keyfini. Güz 
gelende anamın ıstarda dokuduğu boynumdaki torba çantayı, içindeki tek çizgili, beyaz sayfalı defteri, sarı saman kâğıdından müsvettelik defteri, kalem açacağını, silgi ve kurşun kalemi, resimli alfabe kitabımı. Sarı saman defterime ilk yazdığım yazı olan; Altan ata ot at cümlesini. Öğretmenim Kıbrıslı Hüseyin Efendi´yi. Oturduğumuz, çam ağacından tahta sıraları, sınıfımızın duvarındaki kara tahtayı, ak tebeşiri. Okulumuzun giriş kapısının üstündeki ak boyalı zeminde Göçük Köyü İlkokulu olarak kara boyayla yazılı ifadeyi. Kapının karşısındaki ağaç direğinin taa tepesinde yükselen al bayrağımızı. Ve her sabah söylediğimiz, Yurdumun ufuklarında dalgalan güzel sancak marşını. Ardından da Türküm, doğruyum, çalışkanım?diyerek okuduğumuz andımızı sizlerle paylaşmak ne mutluluk verici.
Çukurova, Adana, Mersin, Tarsus, Göçük Köyü, gökyüzü, toprak, mevsimler, sırılsıklam kış ayları, 5-Ocak Çukurova´nın kurtuluşu, anam Cennet Gelin´in kurtuluşu, bebekliğim, çocukluğum, badem çiçekleri, ibibikler, gömgök dalgalanan ekin tarlaları, Adana bulvarları, caddeleri, gökdelenler, yerdelenler, kaybolan pamuk tarlaları, buğday başakları, limon, portakal, mandalina, turunç ağaçları, sokak satıcıları, Sadık Onbaşı, Makbule Dıblan, Turhan Selçuk, Abidin Dino hala aklımda. Adana´da gezerken gözüm hep geniş alanlarda, kapanma olasılığı olmayan duvarlarda. O geniş duvarlar, sabaha kadar düşüncemdeki resimde, yazıda, seramikte. Sümerler´den, Akadlar´dan, Asurlular´dan, Babil´den, Hititler´den kalan, Taşköprülü, Kuruköprülü, Ziyapaşalı Adana, Karacaoğlan, Dadaloğlu, Küçük Mezopotamya ve Çukurova hep hayalimde??cümlelerini hafızama kazıdığım bu güzel insan, Mayıs sonunda, Etem Çalışkan Sanat Günleri kapsamında Adana´daydı.
Geçen hafta yine Günaydın Zeynep diyerek arayıp da pek çok etkinlikte bulunacağının ve 24-Mayıs´ta açılışı yapılan ve 20-Haziran´a kadar açık kalacak resim sergisinin müjdesini verdiğinde mutlaka uğrayacağımın sözünü verdim.
Değerli hocam, yoğunluğumdan dolayı çok üzülerek de olsa etkinlikleri ve açılışı kaçırmış olsam da sergiyi gezmekten büyük keyif alacağım. Her bir resminizin karşısında uzun uzun durup, sanata ve ülkemize katmış olduğunuz tüm değerler için sizi yürekten alkışlayacağım.
