Edebiyat elbette ki içeriğinde yer alan türlerin çokluğu nedeniyle sanatların en eski, yaygın ve kabul göreni olarak evresel ve tarihsel alandaki yerini almaktadır. Yazının bulunmasına izlediğimiz seyirde Türk ve dünya edebiyatına baktığımızda sözel ve yazılı edebiyat, özellikle de destanlar bu konuda bize sanatsal anlamda yeterince fikir vermektedirler.
Destandan, masaldan yakın tarihimize uzanan âşık, masal, mani vb. folklorik bağlamda yaratan halk edebiyatı dil olarak yaşama şansını elde edip, günümüze kadar gelebilmiştir.
Frasça ve Arapça etkiler taşıyan divan edebiyatının devlet/saray gibi elit bir çevrede kabul görmesine karşın, halk şiiri Yunus´lardan, Karacaoğlan´lardan gelerek günümüze kadar yaşayan bir ana şiir kaynağı olmuştur.
Peki Türklerin Orta Asya geleneklerinde yer alan şiirin daha dünkü şiir matinelerine kadar gelip de bugünlere kadar gelememesinin nedenleri nelerdir? Neden şiir bugün ilgi görmemektedir?..
Şiirin ilgi görmemesini etkileyen yetersizlik ya da yozlaşma gibi bir neden var mıdır?..
Bize göre ortada görünen nedenler elbette ki vardır?
Bunlar nedir diyecek olursak birkaç olgu belirlenip, öneri sıralanabilir.
Şiiri şiir yapan ana özelliklerden sıyrılmış bulunulmaktadır? Gerek gelenek ve gerekse serbest, çağdaş örneklerin yer aldığı ürünlerde şiirin omurgasını oluşturan özgünlükler dışlanıp, sadece ve sadece uyak/kafiye ya da konuşma düzeyine inme gibi bir şiirsizlik oluşurken, şiir severleri de salon dışına itebilmektedir bu yetersizlikler.
Konu aslında çok uzun da bir özet vermek gerekiyor, sıkıcı da olmasın hem bu köşenin tarzını bilenler için?
Elbette ki türsel arayışlarla yazılan olumlu örnekler olabilir. Fakat coşku yansıtan lirizm özellikli şiirlerin olumluluk şansı oldukça yüksektir.
Dergi, gazete, televizyon vb. yayın organlarındaki şiir programlarında olumlu örneklere yönelinmelidir.
Ayrımsız diyoruz bunu?
Şiir etkinliklerinde okunacak şiirler üçlü bir komisyonun yetkinlik süzgecinden geçirilmelidir. Bir şiir okunacaksa, 3 şiir istenmeli ve en iyisi sunulmalıdır örneğin. Böyle olunca salonda kalabalık oluşturmaya yarayan şiirseverler sahneden dışlanmalı, çıta yükselmelidir.
