Bazen kabuğu kaldırıldığında hâlâ daha kanayan yaraların bazen de bir ömre bedel kahkahaların izi kalıyor.
Zaman; kimine göre bir an kimine göreyse bir asır, ama illâ ki geçip giderken herkesin kalbine dokunuyor.
Yıllar bir bir eskidikçe, hayaller yerini gerçeğe bırakıyor, ümitler de yoruluyormuş, zamanla insan bunu çok daha iyi anlıyor.
Kolay olmuyor elbette edinilenler, her biri ayrı tecrübe gerektiriyor. Tüm birikimlerden elde kalan, yaşamı bir şekilde zenginleştiriyor.
Hikâyeler farklı yaşanıyor olsa da aynı son hep bir yerlerde bekliyor.
İşte bu yüzden yıllara değil, inanın bana, sözümüz ve hükmümüz yalnızca kendimize geçiyor.
Bıkmadan usanmadan, güneş nasıl da her sabah aynı yerden bakıyor, bu bile bir umuttur, insan her günle yeniden doğuyor.
O tek bir gün, bir ömrün kapısını aralıyor.
Nasipte sağlıkla uyanmak varsa hayata, alınan her nefes en kıymetli hazine sayılıyor.
Hevesinizi sevgiden, dostluktan, vefadan, coşkudan yana kullanın, size verilmiş en güzel hediyedir yaşam, ona hep iyilikler yakışıyor.
Büyük hedeflerden, başarılardan öncedir zarif, ince ayrıntılar, farkında olmayı gerektiriyor, bir selam, bir gülüş, bir dokunuş çokça gönülleri okşuyor.
Yaşamak ve yaşatmaktır esas olan, başka yerde aramayın sırrını, çoğunlukla nergis dallarında, uçan kuşun kanatlarında, çocuk bakışlarında saklanıyor.
Her uğurladığımızla bir yıl daha çoğalıyor yaşanmışlıklar, biteni dün saymayın, orada yarın için dersler yatıyor.
Zamanımız ne kadar bilinmez, kutlayanlardan olmak lazım her ânı, çok şükür ki umutlar yepyeni bir yıla daha kavuşuyor.
Nasıl gelirse gelsin, başlangıçlardır bize elimizde kalanın kıymetini anlatan, her yeni başlayanda gücümüz tazeleniyor.
Hoş gel 2020, iyi gel.
Seni de karşılayabildiğim için tanrıya çok teşekkür ediyorum.
İyisiyle, kötüsüyle, ne yaşayacağımı bilmeden, içime dolan, burnuma çektiğim bu hayatı yine bir mucize belleyip çok seveceğim.
Hep hissettiğim gibi, bu yıl da her birinizin gözlerine bir ışık olarak yerleşeceğim. Oradan gönüllerinize girip sizi ne kadar sevdiğimi söyleyeceğim.
