Şöyle bir düşünüyorum da doğduğum günden bu güne ailemle birlikte yaklaşık yirmi kadar evde yaşamımı sürdürmüşüm… İlk evimiz sanırım 1-2 yaşıma dedemlerle birlikte yaşam sürdürdüğümüz Misis’in Havraniye köyündeki toprak damlı bir evdi. Tarihi eserlerle dolu olan Havraniye’deki birkaç dönümlük o ev köyün güzel bir yerindeydi. Arada önü dışarıya doğru açık olan o evin sağında yatak odası, solunda ise oturma odası olarak kullanılan duvarları da çamur/ahşap karışımı bir evdi. Dedemlerin Adana’nın Sucuzade mahyallesinde de, “avlu” diye anılan babadan, dededen kalma bir evleri vardı. Havraniye köyü, Lokman Hekim Efsanesi’nin de yaşandığı mitolojik ve antik özellikleri olan bir köydü. Evin avluya doğru açılan tarafında inek ve hayvanların kaldığı bir yerle, samanlık türü bir diğer bölüm vardı. Yaz aylarında o bölümlerden biri karpuz dolu olurdu. Karpuzun da çekirdeği kendisinden değerli olsa gerek, gelişigüzel kırıp göbeğini yediğimiz o bal karpuzların çekirdekleri toplamaya çalışılırdı. Çiftliğimiz, çubuğumuz, tarla tapanımız yoktu… Darıcı Müslüm diye anılan rahmetli dedemin bir tablada çerez sattığını anımsıyorum. Bunun yanı sıra… Dedemin, eski Ceyhan yolu üzerindeki tarlalarda salatalık, karpuz, kavun vb. türdeki ürünler üzerine yarıcılık yaptığını anımsıyorum. Yani, tarla senden, emek benden, kazanç yarı yarıya… Sanırım buğday ve pamuk da bu ürünler listesine dâhildi. Babamla birlikte amcam Mehmet Emin; Fatma, Müşerref, Zeliha halalarım da bu evde, bu köyde büyümüşlerdi… Okul ve sülale mesleği olan kunduracılıkta gözü olmayan rahmetli babam rençber olup çıkmıştı. Annemle babam kazma dövme, pamuk toplama işlerinde el ele vermişlerdi. Öyle ki, o işte de bayağı usta oldukları gördükleri emek talebi ve övüne övüne anlatmalarından belliydi. İlle de tarlasına çalışmasını isteyen mal sahipleri diğer ırgatlardan gizlice daha fazla yevmiye verip, tarlalarında çalışmalarını isterlermiş. Bendeniz çok sevdiğim ve de bazı yaz ayları da gittiğimiz köyde çok yaşamışlığım olmasa da babamın, dedemin, rahmetli Besime Nine’min elbette çok güzel anıları vardır. Babamın ilk evliliği, Yaşar Kemal’in “İnce Memed”indeki o köy yaşamında kendisini bulduğu yine o köylerdeki bedenen çalışmasında müthiş bir performansının olduğunu biliyorum. Dahası dedemin ve babamın Ceyhan, Yüreğir, Karataş, Kozan köylerinde kırsal kesimlerdeki ilginç yaşam öyküsü gerçekten elden kaçan birer roman olsa gerek. *(12 Mart 2023)
