Onunla dostluğumuz, bundan tam otuz sekiz yıl öncesine dayanıyor.
Benim, on beş yaşımı sürdüğüm, onunsa, henüz yolun çok başında olduğu yıllara.
O yıllardaki Adana, adeta avucumuzun içi kadardı ve kıymet bilinen zamanlardı.
Bahçeli, tek katlı evlerde uyanılır, portakal ağaçlarının dalları, yatak odalarının pencerelerine kadar uzanırdı. Güneyden esen rüzgârlarlar, nehir kıyısındaki portakal çiçeklerinin kokusunu neredeyse tüm şehre yayardı.
Beyaz tişörtlerin, kot pantolonların giyilip, convers´lerin ayağa çekilip, Gazipaşa´da, Valiyolu´nda, Ziyapaşa´da dolaşmanın en fiyakalı olduğu o günlerde, bu kokunun, saçların arasına kadar sindiği baharlar yaşanırdı.
Henüz hiç kimseyi kaybetmediğimiz, düşlerimizin, bulutların üzerinde dolaştığı, zamanın, bizden uzak durduğu, hayatın, hep baharda kaldığını zannettiğimiz, dünyanın, sadece bizim etrafımızda döndüğünü düşündüğümüz, burnumuzun ucunu görmediğimiz çağlardı.
Hayallerimiz, ancak o avucumuza sığacak kocamanlıktaydı. Ne dünyanın kaç bucak olduğunu, ne de onu, elimizden kaçıracağımızı anlayacak yaşlardaydık.
O hayallerin peşinde geçti yaşantımız. O rüyalara daldı hep uykularımız.
İşte o günlerden beri bacı-kardeş olmanın güzelliğini yaşadık, birbirimizden uzak kaldığımız yıllarda bile, bu duygunun, insanı nasıl da güçlendirdiğini anladık.
Belki de birçoğumuzla birlikte, aynı anlarda elimizde kalanların azaldığını fark ettik ve aynı kokuyu çok özlediğimizi hissettik.
Ve benim aslan gardaşım, altı yıl evvel, özlemlerine kavuşmak için yola koyuldu. Hepimizi o rüyaya ortak etti.
Tüm Adana´yı, ülkeyi, hatta dünyayı portakal çiçeklerinin kokusundaki büyüye teslim etti. Sadece benim değil her birimizin aslan gardaşı oldu. Söylerken bile gururlandığım bu ifadeyi, yüreğinin orta yerine koydu.
Mayası, insanı sağlam, toprağı, havası, suyu bereketli bu şehri bir rüyadan uyandırdı, pırıl pırıl sabahların, aslında çok daha muhteşem olduğunun gerçekliğini yaşattı.
Sanatın, kültürün, barışın, huzurun, insanlığın, paylaşmanın, sevginin, insanı, insan yapan tüm değerlerin ve bütün bunların etrafında buluşmanın ne denli keyifli, mutluluk verici olduğunu vurguladı.
Her yerin turuncu ve çiçek olduğu,
Pusetinde bebekten, yetmişindeki insanına kadar herkesin başına taç taktığı, her bir sokağından neşenin yayıldığı,
Yurt içinden ve dışından 100 bin kişinin geldiği, 1.5 milyon kişinin sokakta buluştuğu, 120´ye yakın kültürel, sanatsal ve sportif aktivitenin gerçekleştiği,
Tüm şehrin, gece gündüz hop oturup hop kalktığı, kafelerde, lokantalarda, kebapçılarda tek bir boş sandalyenin kalmadığı,
Kimsenin kimseye yan gözle bakmadığı, turizmin, ekonominin tavan yaptığı, kilometrelerce uzaklardan gelenlerin şaşkınlık içerisinde baktığı bir karnaval yarattı.
Bu karnavalla öyle bir hale geldi ki Adana, dünyanın merkezi sayıldı. Nisan´da Adana´da olmanın nasıl da güzel bir duygu olduğunun farkına varıldı.
Hiç kolay değildi ve fakat başardı.
Sevgili Ali Haydar´cığım, bizlere, gözü açık rüya görmenin anlamını, hayallerimizin önemini, tutunacağımız değerlerimizin örneğini, özgür bir ruhun güzelliğini, özlemlerimizin yüceliğini yaşattın ya, ne kadar teşekkür etsek azdır.
Masmavi göğü gönlüne aldın, o gökyüzünün sonsuzluğunu sundun, rüyaların, yıldızlar kadar parlak, bembeyaz bulutlarınsa eşsiz ışığını tanıttın. Teşekkürler, helal olsun sana, çok teşekkürler, seni çok seviyoruz aslan gardaşım.
