Gençliğimizde Sun Sineması´nın ara sokağında dolaşırdı daha ziyade. Altında çizgili bir pijama, üstünde de kirli beyaz bir fanila olurdu. Aşağıdan, balkondaki insanlara, ?Hişşt, bakale seni seviyom haa? diye seslenirdi.
Aradan geçen yıllardan sonra yeniden rastladım. Yaşlanmış, saçları kırlaşmıştı onun da. Buruşuk da olsa kumaş bir pantolon giymiş ve karşıya geçmeye çalışan bir hanımın omzuna dokunup, ?Korkma, benden zarar gelmez sana? diyordu bu defa ve iyi bayramlar diliyordu.
Ben meczup diyeyim siz anlayın, bunca akıllı olduğunu zannedip de birbirine zarar verecek kadar öfke biriktirenlerin arasında, nerdeyse kırk yıla yakındır insanlara onları sevdiğini söyleyen, hakkında hiçbir şey bilmediğim bu masumla her karşılaştığımda hüzünlü bir şeylerin boğazıma dizildiğini hissediyorum.
Oysa büyüğü de geleli on gün oldu, biri bir yanımda diğeri öbür yanımda iki gülen suratla güne uyanarak adeta erken bayram sevinci yaşıyorum. Büyüğün tüm sınavlarını geçip de intörn olduğu, seneye gireceği uzmanlık sınavına, küçüğünse oldukça başarılı bir ortalamayla lise üçü bitirip, yine seneye gireceği üniversite sınavına hazırlandığı tatlı telaşlar içindeyim. Her ikisinin de mezuniyetlerinin, gelecekleriyle ilgili tercihlerinin heyecanı sarmış, arada kalan kısacık bir zamanda yine tatil planları yapıyor olmanın mutluluğunu taşıyorum.
Küçümenimi derse bırakıyorum sabah erkenden. Yaseminler de açmış, eve dönerken bahçede rastlıyorum, elim varmıyor koparmaya ama o kadar özlemişim ki iki narin dalı seçip mutfağa koyuyorum. Fırına bıraktığım yumurtalı peynirli ekmeğinkine karışıyor kokusu, içime çekiyorum. Her defasında, ?Çok özlemişim anne yemeklerini? diyor benim çiçeğim, başımı onun omzuna dayayıp, saçlarının arasında kayboluyorum.
Bir taraftan inci gibi İzmir´le yeniden kucaklaşmak üzere yola çıkacakken bavula koyacaklarımızı, güneş ve denizle buluşacağımız Çeşme tatilini, mutlaka uğrarız diye söz verdiğimiz, Urla´daki babaanne yazlığını, bu sene görmek istediğim Bademler köyünü, belki Kargacık Koyu´nu, illa gidelim diye tuttururlar, Alaçatı´yı hayal ediyorum, bir taraftan da önce çocukları sevindirmeliyiz, çikolata almayı unutmayalım, tatlı da yapayım hatta, ilk gün aile büyüklerini ziyaret ederiz, sonraki günler bizden küçükleri bekleriz diye bayram planları yapıyorum.
Ama o düğüm hala orada duruyor, yutkunuyorum, geçmiyor.
Kaç zamandır kimsede heves kalmadı biliyorum, herkesin aynı şeyleri konuşup da bir türlü huzuru bulamadığı, kendininkini unutup da ülkesinin derdine yanan insanların olduğu, yıllardır yaşadıklarına rağmen yine de ayakta kalmasında bir hikmetin bulunduğu canım ülkemde hiçbir mutluluğun tam olarak yaşanmadığı, hep yarım yamalak, eksik bir şeyler olduğu geliyor aklıma, bir burukluk hissediyorum.
İstiyorum ki sabah ocağa konan çayın demi sarsın her yanı. Birlikte oturulan masalarda bir kap yemeğin afiyetle yenmesi kadar basit olsun mutluluklar. Özlediklerimize kavuştuğumuzdaki sıcaklık olsun içimize dolan. Sokakta karşılaşıp da sürekli sevgi sözcükleri kullanan o saf yürek gibi adımlar gezinsin dört bir tarafımızda. Adil bir merhametle ve vicdanla başımızı koyduğumuz yastığın yumuşaklığı ile geçsin gecelerimiz. Güvenli, huzurlu uykularımızın arkasından güneşin yine ümidi yansıttığı günler karşılasın hepimizi.
Biliyorum ki o zaman bayramlar herkes için aynı anlamı taşıyacak. Tıpkı o eski günlerdeki gibi çocuk sevinciyle uyandıracak. Huzurla, ağız tadıyla geçen her gün yaseminlerden daha güzel kokacak. Ege´de olacağımız önümüzdeki haftalar boyunca da her şeye rağmen yaşadığınız, yaşattığınız güzelliklerle, sevdiğiniz, sevindiğiniz, sevgi sözcüklerini eksik etmediğiniz gönüllerinizle dopdolu geçsin bayramınız diyorum ve bayram tadında olsun her gününüz diliyorum.
