Kuzey Irak cephesinde yeni bir şey yok. Günümüzde Irak topraklarında yaşananlar, bize Erich Maria Remargue´nin, ?Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok? romanını hatırlatırken, savaşın anlamsızlığını yüzümüze vururcasına gelişmelere sahne oluyor.
Bir gecede korkunç katliamlara sahne olabilen bölgede, kahramanlıklar havai fişeklerle kutlanır, gökyüzüne doğrultulan otomatik silahlar, umarsız bir coşkuyla mermilerini boşaltırken, dünün kahramanları, bir anda, kuyruğunu kıstırıp kaçan korkaklar görünümüne dönüşebiliyor.
Gelişmelerin tüm sıkıntısını, bölge insanı ile her değişimle birlikte caddelere, meydanlara özenle yerleştirilen, lider denilen esasen işbirlikçilerin heykelleri, posterleri çekiyor. Çünkü bölge halkı, bir gelgitle birlikte dalgalanmaya alışkın hale getirildi. Halk, sosyal yapısıyla eğitimden, kültürel ve bilimsel gelişimden sürekli uzak tutularak, potansiyel, bilinçsiz dolayısıyla cahil bir savaşçı konumunda, sömürüye açık halde bekletiliyor. Bu arada, lider adı verilen ama aslında dikkatle bakıldığında, küresel güçlerin işbirlikçileri oldukları rahatlıkla görülebilen karakterlerin, yaşam şekillerinde önemli değişimler olmazken, onlara yönelik nefrete bağlı şiddeti, kullanılmaya devam eden bölge halkının coşkusuyla, her daim kendileri değil heykelleri, posterleri göğüslüyor.
Kuzey Irak´ta, IKBY Başkanı Barzani´nin yaptığı/yapmaya çalıştığı referandumun getirilerinin sonuçları, doğal bir seyirle, bölgesel güçlerin desteğini alan Irak Hükümeti Ordusunun Kerkük´e müdahalesiyle, yeniden, uzun göç konvoylarının haber ekranlarına yansımasına yol açtı.
Yüz binler yine yollara dökülmüşken, birileri, bir yerlerde oturmuş, gelişmeleri keyifle izlemeye devam ediyor. Yine tanklarla anıtlar yıkılıyor, posterler yırtılıyor, bayraklar yakılıyor. 14 yıldır devam eden demografik değişim çalışmalarının geldiği durumu ekranlardan izlerken, yine birileri bilinçsizce sosyal medyada attığı zafer çığlıklarıyla, oraların Türk yurdu olduğunu haykırıyor, birileri ekranlarda kararlı duruştan bahsetmeye devam ediyor. Oysa düşünülmesi gereken şeyler var. Bir gecede katliamlar yapabilen zihniyete sahip bölgesel güçler, ellerindeki onlarca silahlı savaşçıya rağmen, bir günde koca bir kenti ve bölgesini boşaltmaktan çekinmiyor. Tıpkı, IŞİD yaklaşırken, bir anda ve neredeyse hiç silah atmadan Musul bölgesini boşaltan Irak Ordusu gibi, bu gün de bir anda ve bunca gayrete rağmen, üstelik göreceli de olsa kazanmışlıklar varken, Peşmerge, Irak Ordusu yaklaştığında çatışmadan kaçınarak, bölgeyi terk ediyor. Silahlı güçler çekilince, oluşan belirsizlikte kendini savunmasız hisseden halk da doğal olarak yollara dökülüyor. Yani yine bir döngü yaşanıyor ama bu döngünün getirisi de belirsizliğini koruyor. Sinsi siyaset ve silahlar gerektiğinde acımasızca konuşurken, bölgedeki Türkmen, Arap ve Kürt halk şaşkın, tedirgin, huzursuz bekleyişini sürdürüyor.
ABD, bölgesel dengelerde yeniden değişime giderken, artık buralarda oluşan istikrarsızlığın, kaosun sona erdirilmesiyle, federe veya konfedere bir yapılanmanın hayata geçirilmesini istiyor. Neticede, kurulan her yapı, bir şekilde bağımlılık hissedecekken, İran´ın daha fazla güçlenmesinin de önü kesilmeye çalışılıyor. ABD Başkanı Trump´un İran açıklamaları ve ardından Kerkük gelişmesiyle yaptığı tarafsızlık açıklaması da bunu destekliyor. Bu gelişmelerde, Türkiye´nin kararlı duruşu ve Fırat Kalkanı Operasyonu ile başlayıp, bu gün İdlip harekâtı ile devam eden bölgesel müdahalelerinin ve Avrasya yakınlaşmasının etkileri önemli.
Kuzey Irak´ta oluşacak yeni yapılanmada, herkesi rahatlatabilecek çözümler ortaya konulabilirse, Suriye gelişmelerinde oluşan dengelerde de bunun yansımalarının görüleceği değerlendirilebilir. Yeni bölgesel gelişmelerle, öncelikle petrol sahaları emniyete alınırken, ulaşımı destekleyen hava meydanları ile petrolün dış dünyaya akışını sağlayan boru hatlarının emniyeti de önem kazanıyor. Baskılar karşısında ortaya çıkan yeni konuşlanmalarla, bir yandan Türkiye rahatlatılırken, bir yandan da İran rahatlatılmaya çalışılıyor. Aynı zamanda Barzani´nin yükselişinin önlenmesiyle oluşan, gözlerden uzak tutulmaya çalışılan bir gerçek var: Yeni konjonktürde, Suriye gelişmeleriyle birlikte, KCK yapılanmasının da önü açılıyor.
ABD, yine sinsice bir planı devreye sokarak, bölgenin nabzını tutmaya devam etmeye çalışıyor.
