Her suçlu zamanın kurbanı değil midir? Kimse günahkar, kötü doğmadıysa bunca olumsuz eylem nasıl da ortaya çıkıyor? Suça sürüklenen sadece çocuklar mı? Yetişkinler de suça sürüklendiği için zararda taraf değil midir? Yaş mı gerçekten idrak ettiren? Tıp dünyası yanılıyor olamaz mı bazen?
19 yaşında ergenlik yaşayan yok mudur? Ya da 17 yaşında yetişkin olan? İstismar diyoruz peki 17 yaşında evlendirilen yok mu? Düğün dernek kurulan, gerdeğe gönderilen yok mudur? Biz bunlara istismar demiyoruz da aşk sevgi ile hareket eden birine düğün dernek kurulmadığı için istismar diyebiliyoruz. Kime göre adalet? Neden bu çelişki? 17 yaş çocuksa herkes için adil olan her anlamda istismar demek ya da hiçbiri için istismar dememek olmalıdır.
Her suçun bir cezası vardır. Suç teşkil eden eylemler insanlar tarafından suç kapsamına sokulur. İlerleyen zamanda yeni eylemler ortaya çıkar ve bu eylemlerin bazıları yine insanlar tarafından suç kapsamına alınır. Geçmişte daha dar kapsamlı kanunlar olmasının nedeni budur. Zaman eylemleri arttırdıkça suç türleri ve sayısı artmaktadır.
18 yaş sınırı da tıbbi açıdan geriye çekilebilir ve sınır 16 ya da 17 yaşa inebilir. Teknolojinin ve bilişsel, ruhsal ve de zihinsel gelişim 18 yaşından önce bazıları için tamamlanmaktadır. Psikiyatri ve psikoloji bilimiyle ilgilenen uzmanlar bunun üzerine çalışmalıdır. Erken olgunluk ya da geç yetişkinlik de sözkonusu olabilmekle olayların niteliğine gore hukuki bir değerlendirme yapılarak cezalandırma ya da cezasızlık nedeni ortaya çıkmalıdır. Hukukun kökeni bu anlamada tıptır. Psikoloji bilimi de keza tıp kadar değerli ve önemlidir.
Değişen, gelişen insan profilleri karşısında hakkaniyet adına gereken tüm özveride bulunulmalıdır.
