Dokuz sene olmuş biz Adanalılar kitap fuarıyla tanışalı. Okuma, yazma öğrenene kadar her akşam kitap okuduğum kızlarımla fuara gittiğimiz ilk yılı hatırladım da, nereye saldıracağımızı şaşırmıştık.
Bu sene de üçerli, dörderli sıralar halinde metrelerce kuyrukta sıraya girmiş olmama rağmen şikayetçi değildim. Her sene olduğu gibi zaman geçirmeye de gelenler olsa bile, -ki içlerine çekebilecekleri kokuyu kitaptan yana tercih etmelerini anlamlı bulduğum için bunu da önemserim, aralarında hangi yayınevine gideceğini, hangi yazarın söyleşisi olacağını, hangi kitabı almak istediğini konuşan gençlerin arasında olmaktan mutluydum.
Kitabı koklayan, kitapçı kokusunu burnuna çeken biri olarak derin bir nefesle attım adımımı. Özellikle erken saate denk getirmiş olmama rağmen içeri girdiğimdeki kalabalığın haddi hesabı yoktu. Artık alışmıştım, ilk senelerde olduğu gibi nereden başlayacağımı şaşırmıyordum. Elime broşürümü aldım, en sağdan başlayıp, her koridora gire çıka, takip ettiğim yayınevlerinin standının önünde mola vererek tüm alanı dolaştım.
Bu sene daha da artan bir sayıyla 250 yayınevi katılmış. Onların okurla buluşturmayı amaçladığı yazarlarımızın katılımı da daha fazlaydı. Hepsiyle karşılaşmak, her birinin söyleşisine, imza gününe katılmak mümkün olmadı tabii ama Ahmet Ümit, Ataol Behramoğlu, Ayşe Kulin, Tuna Kiremitçi, Ece Temelkuran, Enver Aysever, Işık Öğütçü, Ercan Kesal, Murathan Mungan, Yekta Kopan, Füruzan, Aret Vartanyan, Üstün Dökmen, Sinan Meydan, İsmail Saymaz, Levent Gültekin, Banu Güven, Nasuh Mahruki ?yi bir çırpıda sayabilirim. ?Yaşar Kemal´in Ardından?, ?Yaralısın Türkiye?, ?Medya ve Özgürlük?, ?Orhan Kemal´in Adana´sı? söyleşileri ve ?Şiir Hayatın Neresinde?? dinletisi ilgi çekenler arasındaydı. Genç kuşak yazarların ve Adanalı yazarların katılımının her sene artıyor olduğunu görmek de mutluluk vericiydi.
Kitaplarımı almış, imzalatmış, dostlarla karşılaşmış, hoş sohbetler etmiş eve döndüğümde ne iyi olmuş da düzenlenmiş diye düşündüm. Her ne olursa olsun kitap okuma alışkanlığı olmayan ya da her geçen gün azalan bir toplumu kitapla buluşturduğu için çok anlamlı gelir bana kitap fuarları. Zira bilirim ki günümüzde incelikle yerleştirilmek istenen şeylerden birisi de daha az okuyan, okumadıkça sorgulamayan, popüler kültür içinde tüketim çılgınlığı yaşayan toplumları çoğaltmaktır. Cehaletinin farkında olmayan kitleler oluşturmaktır. Eğitimin kalitesini ve içeriğini azaltarak, insanları bilgiye ulaşmaya çabalamak yerine kolaycılığa alıştırmaktır.
İnsanların gününün çoğunu televizyon ve internet karşısında geçirdiği, kitap okuma alışkanlığının dünya ortalamalarına göre çok geride olduğu, kütüphanelerin işlevini kaybettiği, üye sayısının azaldığı, kitaba ayrılan bütçenin çok az tutulduğu ülkemizde durumun ne olduğunu araştırmak için hemen aynı gün akşam Metin Celal´in yazısına ulaştım.
Türkiye´de 2015 yılında kişi başına düşen kitap sayısı 8´miş.Türkiye Yayıncılar Birliği (TYB) ikinci başkanı Fahri Aral Çukurova Kitap Fuarı basın toplantısında açıklamış, bu yıl üretilen kitap sayısı yaklaşık 620 milyonmuş, bunun 238 milyonu ders kitabıymış. Geçen yıla göre üretilen kitap adedinde yüzde onluk artış olmuş. Uluslararası Yayıncılar Birliği´nin verilerine göre Türkiye yayıncılık sektöründe dünyada 11.sıradaymış. ?Okur profili ve kitap satın alma davranışları? araştırması yapan Libronet grubuna göre de görüşülen kişilerden yüzde 68´i kitap okuduğunu söylemiş. En çok kitap okuyan yaş grubu 18-35 yaşmış. Genel kanının aksine en az kitabı yüzde onla 51-65 yaş okuyormuş. Kadınlar erkeklerden daha çok kitap okuyormuş. Yine yaygın kanının aksine Türkiye´de en az Akdeniz, Ege ve Karadeniz´de kitap okunuyormuş. Kitap okuyanların yüzde 16´sı roman ve hikaye okumanın zaman kaybı olduğu düşüncesini taşıyormuş.
Kitapla ilişkimiz böyleyken, bir kitap fuarının ardından daha söylenecek son sözü; temel sorunlardan birisinin küçük yaşlarda okuma zevkinin yerleştirilmemiş olması diyerek bağlayabiliriz belki de. Bir zorunluluk olarak algılanması yerine keşfedilebilecek başka dünyalara kitaplarla ulaşmanın keyfini yaşayıp, yaşatabilirsek ne çok ışık yakmış oluruz demeyi de unutmadan.
