?Eskiden derdim ki;
İnsanın başına gelebilecek en kötü şey, bir gün yapayalnız kalmasıdır.
Öğrendim ki; hayatta insanın başına gelebilecek en kötü şey,
yapayalnız hissetmesine neden olan insanlarla yaşamasıdır.?
Johann Wolfgang von Goethe,
Çağdaş toplumlarda gün geçtikçe dağılmakta olan bireyleri düşünün. Kuşkusuz bu dağılmayı doğuran ve onun ürünleri olan süreçleri (bunlar, bazıları, kurtarıcı süreçler bile olsalar) endişe yaratmaktadır.
*Çok yakın bir tarihe, belli bir istikrar kazanmış göründüğü tarihe kadar sürekli artan yüksek boşanma aranı;
*Tek başına ve genelde insanı korkutacak kadar genç yaştaki, annelerin büyükmekte olduğu çocukların sayısında artış;
*Yakın tarihte çocuklara cinsel tacizde ve terkedilen çocuk sayısında artış;
*Tek başına yaşayan (nüfus sayılarında ?tek kişilik hane? olarak geçen) insanların sayısında artış;
*Siyasi partilere, sendikalara, eski ve yerleşik kiliselere, camilere, yardım kuruluşları, öğrenci-veli örğütleri ve yöresel kulüplere üye sayılarındaki çok düşüş;
*Oy oranları ve partilere bağlılıkta (belli en çarpıcı olarak seçimlerde kendini gösteren katılımda ) uzun dönemli düşüş;
*Yöresel dayanışma ruhunu zayıflatan yüksek oranlı coğrafi hareketlilik;
*Yükselen şiddet, terör dalgası.
Genç nüfus ve göçmen grupların işsizlik oranındaki artış ve yarı işsizliğin belirgin bir biçimde kalıcı hale gelmesi bütün bu süreçleri şiddetlendirmekte ve etkilerini kat kat artırmaktadır.
İşsizlik aile bağlarını kemirir, insanları sendikalardan ve çıkar gruplarından koparır, toplum kaynaklarını kurutur, siyasi yabancılaşma ve uzaklaşmaya neden olur ve suça teşvik eder.
Herhangi bir sebepten dolayı yoksulluk sınırında yaşayan ve sosyal dışlanmışlık içine itilmiş tüm bireylerin toplumun onurlu birer bireyi olarak yaşamaya haklarının bulunduğunun kabul edilmesi,
- Yoksulluk ve dışlanmışlıkla mücadelede herkesin sorumluluk taşıdığı ve bunun sosyal uyum politikasının sorumluluğu altında olduğunun bilinmesi,
- Uyum içinde olan bir toplumda, yokedilen yoksulluğun herkese faydasının olduğunun bilinmesi ve kabul edilmesi gerekir.
İnsanlar ortak bir yaşama katıldığında; öteki insanlara karşı ve onlar için sorumluluk hissettiklerinde, daha güçlü, daha güvenli ve daha yaratıcı olur.
Cezmi Doğaner
