EVLER-15

*DAĞLIOĞLU GÜNLERİ-1
Dağlıoğlu günleri deyince Toros İlkokulu dönemimiz aklıma gelir. Toros İlkokulu deyince de biraz daha geriye, avlu günlerine gitmek gerekir. Aslında avludayken Toros İlkokulu ile tanışmıştım… Öğretmenimiz Ayten Aynalı, geçici öğretmenimiz Nermin Hanım, Müdürümüz Abdürrezzak Güler, Müdür Yardımcımız Hüseyin Şahin, Hüseyin Şahin’e bıçak çeken Erkek Fatma, yakan top oynamamız, Korkut, kantincilik kesik yerinden zemine oturtulan silindir yarısı barakalar ve süt tozu. Ayrıca ilk, orta, lise sıralamasıyla 96, 441 ve 117 olan okul numaralarım hiç unutulmaz. Sonradan eşi Niyazi Bey’e ait olduğunu öğrendiğim öğretmenimin şiir kitabı ile tarihçiliğim, gülünesi çocukluk duygularımız, anılarımız, çocukluk arkadaşlarım Sait, Nizamettin, Sadık, Murat Zöhre ve Fahriye Koç gibi ilkokul arkadaşlarım ise çocukluk günlerinden kalan alanı dar anı pencereleri gibi artık zor anımsanabilen isimler.
Ayten öğretmenim deyince de aklıma ilk gelenlerden biri yolunda avuca ancak sığan lastik top maçları yaptığımız Sucuzade’deki sokakta aynı sokakta oturduğumuz Korkut’tu… O sokaktan ayrıldıktan sonra da birlikte okula gidip geldiğimiz arkadaşım Korkut’u bir daha göremedim.
Korkut ilginç bir çocuktu… Babasını hiç görmedim, belki de babası yoktu ya da birlikte yaşamıyorlardı ama üzerine titreyen bir annesi vardı. Kadın her dediğini yerine getirmeye çalışıyordu… Yerli Malı Haftası gibi özel günlerde üç kilometre kadar olan okula evin porsenel tabaklarını taşırdı Korkut. Bir defasında da kendisine ait olan topu alarak öğretmen gözetiminde yaptığımız yakan top maçının yarıda kalmasına neden olmuştu. Bunun gibi sert ve asi hareketlerde bulunan Korkut’u algılayıp, anlayarak Ayten öğretmenimin kazanması salt okul ve eğitim açısından değil yaşam yönünden de oldukça yararlı ve erdemli bir güzellikti.
Ayten Aynalı öğretmenimle sınıfça piknik yaptığımız, atları otlattığım, hemen yanındaki tarlalarında pırasa ektiğimiz bir Yanıkbahçe’miz vardı. Şakirpaşa Havaalanı’nın hemen güney yanında ve Obalar Caddesi uzantısında olan bu geniş ağaçlık alan Kıbrıs çıkartması gibi olağanüstü günlerde de ordunun üslendiği bir yerdi. Terk edilmiş bir bakir doğa alanı olan bu alan da betonlara teslim edilen bir bölge hâline gelmiş tabii ki…
Ayten Aynal öğretmenimin “Duygularım” adında bir şiir kitabı çıkardığını da anımsıyordum…. Yıllar sonra kendisiyle karşılaştığımızda bu kitabı sorduğumda kitabın eşi Niyazi Beye ait olduğunu öğrendim. Kendisinin de içinde birkaç şiiri vardı sanırım.