EVLER-9

BOKSÖR RAMAZAN-2
Kabadayı diyorlar, külhanbey diyorlar, dayı diyorlar, mafya diyorlar, yiğit diyorlar, delikanlı diyorlar diyorlar da diyorlar… Bazıları anlamdaşlık taşısa da bazı sözcükler arasında farklılıklar vardır tabii ki de…
Yakın zamanlarda televizyonlarda oynayan Şener Şen’in “Kabadayı” filminde en güzel şekilde yansıttığı gibi kabadayılıkla mafya arasında da büyük farklılıklar vardır. Kabadayı merttir, yiğittir, çevresini, muhitini korur, haksızlığın karşısında haklının yanındadır.
Dar günün adamıdırlar; yoksulu, garibanı kollar kabadayılar. Hatta bizim yaşamıza, kültürümüzde önemli bir yeri olan İnce Cumali, Cemali gibi kabadayıların hüzünlü sonları hakkında yapılan türkü, film ve kitaplarla bir şehir efsanesi gibi destanlaşan kabadayıların da olmadığını kim söyleyebilir ki?
İşte o şehir Robin Hood’larından biri de Boksör Ramazan dayıydı…
Konuyla ilgisi var mı demeyin ama şunu hemen sırası gelmişken vurgulamak gerekir ki zaman asla ertelemeye gelmeyen bir şeydir…
Ertelemeye gelmeyen bir şeydir ki…
Rahmetli Avni Anıl’da, Yaşar Kemal’de, Halil Soyuer’de, Cemal Safi’de, Turan Altuntaş’ta, M. Nuyri Ayvalı’da, Adnan Yücel’de, Köşker Tevfik’de; dahası dedem de, nenem de, babamda ve son olarak Boksör Ramazan dayıda hep yaşadım bunu.
Zamanın onca yanıltıcı testine rağmen yine de aklı başına gelmiyor insanın. Sanıyor ki, kitapları, öyküleri, romanları için konuşulması gereken farklı cephelerdeki bu önemli insanlar her zaman yanıbaşında duracaklar. Ama olmuyor işte ne yazık ki olmuyor.... Gün gelip de vadesi yeten bu insanlar hayat apansız el sallıyorlar. Yolları açık olsun.
Rahmetli Boksör Ramazan dayı aklıma geldikçe sofada dolaşan Türkan Şoray vari bir portrenin anımsanması kaçınılmaz olur… Dolanır durur ahşap sofada; dalgın bakışları avludan batıya taşar.
Boksör Ramazan Abi’nin sevgilisi olan uzun simsiyah saçlı, kolları burma bilezikli bu güzel kadınla evlenecekleri de söyleniyordu. Odanın içinde ise geri planda da evin duvarında onun boks eldivenli bir büyük fotoğrafı asılıydı. Kenan Evren Bulvarı’nda son zamanlardaki görüşmelerimizden birinde kendisine bunu anımsattığımda; o yıllara giden dalan bakışlarıyla gülümserken: ”Ömer’in dostu giderken o fotoğrafı da götürmüş.” Demişti.
İşte böyleydi bir Adana kabadayısıydı Boksör Ramazan Dayı…