Divan şiirinden söz ediyorduk?
Divan şiirini yazmak da elbette ki kolay değildir?
Şairliğin, sanatsal ve kültürel derinliğin, gücün, bulmanın, buluşun etkisi vardır divan şiirinde, aruzda? Ve öyle her şiir yazdım diye çalım satanın işi değildir divan şiirinde, aruzda yazabilmek.
Ve de üstüne bastıra bastıra da sakın yanlış anlaşılmasın da diyoruz ki?
Divan şiirini küçümsemek gibi bir konum ve lüksümüz de yoktur aslında. Yeteneğin eklemlendiği, sürdürüm sağlayan bir sessel kaynağa şiirin de her zaman için bir gereksinimi olduğu kadar; bu gereksinimin geleneksel boyutlu önem ve zorunluluğu da vardır bize göre.
Dönelim halk şiirine?
Gerçek anlamda hece, halk ve çağdaş şiirimizde de şiir yazmak kolay değildir ama şiir sanatlarının gizlendiği kaya artlarını bulmak, söz dizimini oluşturmak ve şiirini kurmak aruzdaki gibi zor olmasa gerek.
Sessel, ağır, fonetik, gramatik gibi dilsel nedenlerin bütünlüğündeki divan şiirinin karşısında sade, yalın; yorucu ve ağdalı olmayan temiz bir Türkçeyle yazılan halk şiirinin, yüzyılların nefesini ensesinde hissettirerek sürdürdüğü bir koşunun da olduğu söylenebilir.
Divan şiiriyle, halk şiirinin sürdürdüğü bu ezeli ve geleneksellik taşıyan uzun koşuda, bu gün itibarıyla da bunun, zamanımıza erişen bir kazanımla halk şiirinin ipi göğüslediği bir bilinmeyen sonuç değildir.
KALKTI GÖÇ EYLEDİ AVŞAR ELLERİ
Kalktı göç eyledi Avşar elleri;
Ağır ağır giden eller bizimdir.
Arap atlar yakın eder ırağı;
Yüce dağdan aşan yollar bizimdir.
***
Belimizde kılıcımız kirmani.
Taşı deler mızrağımın temreni.
Hakkımızda devlet etmiş fermanı.
Ferman padişahın, dağlar bizimdir.
***
Dadaloğlu´m bir gün kavga kurulur.
Öter tüfek, davlumbazlar vurulur.
Nice Koçyiğitler yere serilir.
Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir.
Dadaloğlu
*(06.08.2018)
