Günümüz Dünyasında var olan inanca dayalı öğretiler dikkate alındığında, din ve bilim birlikte ilerlemek zorunda görünüyor. Ancak bulunduğumuz coğrafyada, ?İlim Çin´de de olsa bulup öğrenin.? (Hz. Muhammed) diyen bir peygamberin ümmeti olduğunu iddia eden önemli bir kitle, günümüzde, Tanrısı ile arasına bir ruhban kesim sokarak onların sözünden çıkmaktansa okumamayı tercih ediyor. ?Yaratan Rabbinin adıyla oku? (Alak-1) ve ?Oku, Rabbin Ekrem´dir.? (Alak-3) vahiyle gelen ilk surenin ayetleri olduğu halde, inanmış olduğunu iddia eden önemli bir grup, dinin gereğini yerine getirerek okumaktansa, inandığı, ruhani elit olduğunu iddia edenin peşinden gitmeyi tercih ediyor. Hâlbuki ?Biz Kur´an´ı, insanlara dura dura okuyasın diye ayet ayet ayırdık ve onu peyderpey indirdik.? (İsra-106) ve ? Apaçık Kitap´a ant olsun ki biz, anlayıp düşünmeniz için onu Arapça bir Kur´an kıldık.? (Zuhruf-3) ayetlerinde, Kur´an´ın, insanların tamamı tarafından okunması için kolaylıkla okunup, anlaşılabilecek şekilde indirildiği de bildirilmişken, okumamakta ve okunsa da anlaşılamayacağını iddia etmekteki ısrar neden?
Din ile bilim birlikte algılanmaya çalışılmadığı sürece, dinler tarihine girerken, terörün de tarihselliğini işgal eden kapalı yapılanmaların ortaya çıktığını görmek şaşırtıcı. Her şey anlamdan, anlamaktan başlayarak gelişiyor. İnsanlar okudukça ve okuduklarını anladıkça, bir kısım menfaat sahibinin çıkarları doğrudan ve doğal olarak zarar görüyor. İnsanlar okumadıkları veya okusa da anlamadıklarını düşündükçe, anladığını ve daha da ileri giderek bu konuda ilahi yetki verildiğini iddia eden ruhani bir kısım ortaya çıkarak, kendini alim olarak tanımlayıp, müritler toplamaya ve menfaatine uygun yönlendirmeye başlıyor.
Din üzerine bu kadar yoğun baskı var ve binlerle kitap yayımlanırken, İseviliğin kutsal kitabına misyonerlikle bağlantılı ücretsiz ulaşılabilinirken, İslam´ı anlatan, açıklayan kitaplara ve Kur´an´a ulaşabilmek için neden oldukça yüksek ücret ödeniyor?
Her şey anlamaktan başlarken ve insanlığın kemale ermek için verdiği mücadelede öncelikle tabiatı anlamak gerekirken, elitist insan yetiştirmenin de önemi ortaya çıkıyor. Prof. Celal Şengör elitist insanı, ?Tabiatla konuşabilen insan.? olarak tanımlarken, bilimsel eğitimle yetiştirilmiş ve çevresini rahatlıkla anlayabilen, anlamaya çalışan, bu maksatla sorgulayan, araştıran insanın önemini ortaya koyuyor. Tabiatı anlamayan, anlamaya çalışmayan yani bilimsellikle, bilimsel düşünceyle uzaktan yakından alakası olmayan, felsefi olan din kavramını okumayan, okusa da felsefeden uzak olduğundan algılayamayan toplumların, günümüzdeki yaşam şartlarının nasıl olduğunu görmek için, hemen sınırların ötesine ve hatta ülke içindeki göçmenlere bakmak aynı zamanda ibret almak için de yeterli.
O halde önce biraz bilgi gerekli.
Bölgesel coğrafya incelendiğinde, günümüz vekâlet savaşlarının yoğunluk kazandığı yerlerin, aynı zamanda dinlerin ortaya çıktığı ve geliştiği topraklar olduğu görülüyor. Bu toprakların elde tutulması için yapılan mücadeleler, M.Ö. binlerce yıl gerilere giderek Antik Mısır, Babil, Asur, Uygur, Sümer mitleri ile açıklanmaya çalışılarak anlamlandırılabilir. Ancak günümüzde devam eden mücadeleler, esasen Yahudilere vaat edilen topraklarla anlamını bulmaya başlıyor.
?Mısır ırmağından büyük ırmağa, Fırat Irmağına kadar bu diyarı, Kenileri ve Kenizzileri ve Kadmonileri ve Hittileri ve Perizzileri ve Refaları ve Amorileri ve Kenanlıları ve Girgaşileri ve Yebusileri senin zürriyetine verdim.? (Tekvin, Bab-15) diyor Tevrat. Tevrat´ta vaat edilen bu alan, Türkiye´nin Doğu ve Güneydoğusundan, Nil Nehri´ne kadar uzanan ve tarihte Bereketli Hilal olarak da anılan oldukça geniş bir bölge, üzerindeki savaşlar da bir türlü bitmiyor. Günümüzde Büyük İsrail Stratejisi olarak isimlendirilen ve aynı bölgeyi ateşten çembere çeviren planlama da bu vaat üzerindeki ideallere dayandırılıyor.
Büyük İsrail´in vaat edilen topraklarla buluşması isteği bizi Yahudilere yönlendirirken, Yahudilerin benimsediği ve sadece kendilerine yönelik gönderildiğini kabul ederek, kapalı bir inanç haline getirdikleri Museviliğin temelinde yer alan öğreti, hiç de tarihselliğinde yapılan eylemlere müsaade etmiyor. Musa peygambere verilen tabletlerde yer alan, ?On Emir?, tamamen insanların birbirleriyle barışık ve huzur içinde yaşamasını esas alan, en açık ifadeler. Takip eden semavi dinlerin temel emirleri de bu yönde olduğu halde, insanların okumamaktan kaynaklı cehaletlerini kullanan, imtiyazlı olduğunu ileri süren ve kendinde ilahi güçleri olduğunu savunan kişiler ortaya çıkıyor.
Dinler tarihinde, kendini ruhani elit olarak lanse edip dikkat çekici işler yapanlar var. Ancak biri var ki Dünya O´nun müritlerinin, inanca dayalı biat kültürünün etkisinde, sorgusuz sualsiz yaptıklarıyla, terör kavramıyla tanıştı. Bu kişi Hassan Sabbah. Hassan Sabbah, İslami kültürün İsmaililik mezhebine dayandırarak kurduğu sistemle, Haşhaşiler adı verilen tarikatı/örgütü ortaya çıkardı. Bu örgüt inanca dayalı biat kültürünün etkinliğinde, insanların, gözünü kırpmadan ölüme yönelmesinin örnekleriyle, döneminde ve yine aynı coğrafyada korku saldı. Önemi, eylemleri ve uyguladığı stratejiyle günümüz terör örgütlerinin düşünce ve eylemlerine temel teşkil etmesinden kaynaklı.
Zaten çok daha önce kapanmış olan ancak ezoterik anlamda devamlılığını sürdüren tarikatlar/örgütler, farklı tanımlarla/yöntemlerle faaliyetlerine devam ederken, bu tarikatın başlattığı ekol, daha sonra da yakın tarihte ve teknolojinin etkin kullanımıyla, ortaya bombalı intihar eylemlerini çıkardı. Günümüzde, Ortadoğu´da devam eden savaşlarda halkın arasında patlayan canlı bombalar, 11 Eylül 2001´de, ABD´de meydana gelen ve uçakla yapılan saldırılar, ülkemizde Atatürk Hava Meydanında, Ankara Garı önünde, Güvenpark önündeki duraklarda veya Suruç´ta, Ayn El Arap (Kobani) bölgesine geçmeye çalışanların ortasında kendini patlatan canlı bombalar, hep aynı zihniyetin öğretisinin etkisindeydi. (Devam edecek)
Can UĞURATEŞ
