Zeynep Ezmen ?bir deli ağaç özlemiyle? şiirlerinde karşımıza çıkan bir kalem? Amatörce de tiyatroyla uğraşmış. İleri yaş çocuk öyküleri içeren kitapları yayınevlerinden yayımlanmış. Kısa, özlü, yalın dizelerinde ?beş yedi döngü geçirdim / hâlâ biraz çocuğum (Döngü-s.33) diyerek naifsi duygularını yansıtsa da; ?? / bir ihtilal çocuğu büyür belki göğsümde? (s.58) umudundan çok şey yitirmez.
Yalın, duru, imgeye özel olmayan bir şiir anlayışının görüldüğü Ezmen şiirlerinde akılcılığın bir ön çağrışımı olan, okudukça dengeleri yerini bulma ve anımsatma kaynaklı bir şiir rüzgârının hafif esintisi duyumsanır, bu ?Çirkinin Kutsanması?nda da vardır: ?sevmediğiniz sizi seçerse / sizin üzerinizden başlar / dünya dönmeye // güzeli / yeryüzüne teslim etmek size düşmüştür / çirkinin kutsamasıdır bu belki de (s.71)
Yalnızlık kıyılarında dolaşan şiir esintisinin ?? / sonsuzluğa giderken / ağlama / sevgini üzerime ser?(s.17)derken de; ?sen´ denilen lütufu)? (s.18) okurun karşısına dikerken, aşka dönük yüzün kuytu köşelerinde eşlik eden, öznelerde de dolaşan bir felsefe yüzeyselliği olduğu söylenebilir. ?bir ben buldum sende/??(s.29) derken, gelenekten gelen bir sese yaslanarak, sonucunu bilemediği bir gömü sevincinde görülü aşk ve özlemi felsefi söylemin burgaçlarında eriten Ezmen; ??´sen´den bir ?ben´ kim yaratabilir? / kimsesizliğini kim duyabilir?? (s.22); ?koşmak isterken sana / başkasına giderim hep ben // gelsem / bulamam sende bir ben?(s.25) dizeleriyle başlayan sevi duruşunda ?illa ben ama illa sen / asla vazgeçemem / ne ?ben´den ne de ?sen´den //?? kesinliğiylegörselliğini anlam yoğunluğu arayışlarından biriyle sonlandırır: ?bir ay, bir güneşim // seni görünce // bilinmezim // sadece gelsen(sen)? (gel(sen)-s.25)
kalp
içinde yanan bin bir acı bin bir neşe
kalp ateşi sönmeyen bir sobadır her gece (s.38)
?karanlık sokakların var senin / ve de ıssız, kimsesiz/?? dizeleriyle yazarın kimsesizliğe yüklediği Yaşar Kemal çağrışımlı boyutun sırtına vurulan ?kim / kim bilebilir seni ? / kim dehlizlerinde kaybolup / bir ben bulabilir yeniden / ?sen´den bir ?ben´ yaratabilir?/?? (s.22) dizelerindeki anlamla, kendi dışında umarsızlığın boyutunu ?geçit bulamam sana / etten duvarlarla örülüsün // insan aslında / kimseciktir yanında / ?? (s.21)dizelerinden yola çıkarıp; ?karadeniz´in siyah ufuklarıyla dost rüzgârlara? teslim ettiği umutlu / tutkulu düşselliklerinden uzak düşen bir ?telaşsız kalple hizalanan / başkasında yok olmanın / lüksünü yaşadığı?? günün ağırlığı altında güneşsiz kalan tenin tepkisini üstlenen dizeler kalple porselen arasındaki çelişkili anımsatmalar üzerinden kendine özgü bir şiir dilinin inceliğiyle kendine yüklenirken, şiir poetikasına da renk katar; hele ki şiirin adı ?aşkın renkleri? (s.20) olunca?
II
benimki kendi ateşiyle yanmak
gözlerinde boğul
ve
söndür beni
III
yapımı seneler alan
bir çin porseleni değil kalbim
bir çocuğun oyunlarıyla tuz buz (s.20)
Yönünü belirleyen Ezmen´in şiirleri ?ödenmiş bedeller üzerine, kendini ekleyen? ve ardından ?sen benimsin? (Yalnızlık-s.17) diye ortaya çıkan yalnızlıkların sahiplenme içgüdüsünün şerhini yiyen dizeler olduğu düşünülebilir ki ?İz? (s.70) bırakabileceği de düşünülemez doğaldır da, içerik bağlamındaki yazarının penceresinden görülen itirafı üzerine:?doğduk / yaşamla yüzleştik / gerçekler aynamızdı / büyüdük // yaşam / iz bırakandı ülkemizde // bizse / o izi bırakmayan / yaşam üzerinde (s.70)
çatı korkusu
bırak olmasın
var(sın) ya
illa zemin mi gerekli
beraber yaşlanmaya(s.13)
Kısa şiirlere ağırlık veren Zeynep Ezmen´in, yalnızlık izleğinin hemen bağlandığı sevgi ve aşka yönelik içeriksel eğilimlerde olan bir şiir emekçisi görüntüsü verirken; ?Bencil Söyleşinin dayanağı da bu ketümce hâl olsa gerek ki; yasakları diktiği yaşamına rağmen ?? / arabesk acılara?gül / dilleri sustur / yüreği konuştur? (s. 7) gerekliliğine uyarken, o ?son sözü hep aşk söyler? dediği ?Aşk?ı; ?aşk? büyük harflerle gelir / küçük harflerle gider /?? (s.37) gibisinden bir özel bir tanımla da niteleyip; yerine göre, aşkın o kendine özgü yükseklik korkusunun gerisindeki düzlemleri, tekil eylem içerisinde, şiire uzak olmayan matematiğin simgesel rakamlarıyla şiirsel olarak resmeder:
bir + ateş
birler hanesinde
ikinin özleminde
ne varsa gönlümün orta yerinde
ateşi beklerim ateşin içinde (s.12)
Umutla karamsarlık arasındaki voltalarında karamsarlıkları redderek, ?Yeniden yazmak için kendini öldürmeme sözünü tutan? (s.6)Zeynep Ezmentekilde fazla kalmadan, kalemini çoğulculuğa yüceltirken içeriğini insan / yaşam arasındaki kargaşa ve yozluğa karşı da özlem duyulan bir seçenek ortaya koyar?
barış ve çıkar
iyi niyet suistimal
barışsa hep bir ihtimal
çıkar bir sabun artığı
insansa hep üstünde kaydığı (s.9)
?eşsiz insanlar? şiirinde; ?voltaire´nin çığlığını duyan / kandid´le yollara düşen / eşsiz insanlar yitirdik // adalet / özgürlük / eşitlik uğruna // biz yoktuk ortalarda? (s.44)dizeleriylegenel anlamda özeleştiri yapıp; insanı ?iki yüzlü bir gerçek? (s.12) olarak vurgulayarak; ?? / suretten surete sürükleniyor / aslı yok bile içinde.? (s.8) dizeleriyle bu eleştirelliğe bir gönderme yapıp, yaşanan yozluğu işaret eden Zeynep Ezmen; ?dağ kanunudur davranışlar / kendini nereye koyacağını / bilmeyenlerde? (eski kapı-s.28) dizeleriyle paradoks konumları konumların ardında gizlediği şiirsel saygınlığı dizelerinde gerçekleştirir?
huzur
-Küçük İskender´e?
garip bir huzur var içimde
başım yastıkla mücadeleyi bıraktı
ruhum iskender´le
***
küçük, büyüktür bana kalırsa. (s.31)
Zeynep Ezmen
