NEMRUT UN URFA´ DA YAKTIĞI ATEŞ (206)

              Çok çok eskiden Güney Doğu Anadolu´da yaşayan devrin hükümdarı Nemrut bir rüya görür. Sabah uyandığında müneccimleri toplar ve rüyasını yorumlamalarını ister. Onların ortak düşünceleri şudur: "Bu yıl doğacak erkek çocuklardan biri saltanatınıza el koyacak". Bunun üzerine her yere haber salan hükümdar o sene doğacak bütün erkek çocukların öldürülmesini emreder. Sarayın putçusu Azer´in hanımı da aynı yıl bir erkek çocuk dünyaya getirir, adını İbrahim koyarlar. İbrahim yedi yıl bir mağarada yaşar, öldürülme korkusuyla.
 
            Yıllar sonra putları kıran, tek tanrı fikrini benimseyen İbrahim´i huzuruna çağıran Nemrut ona  bunu neden yaptığını sorunca  o da kendisine  iddia ettiği gibi ilahlık özelliğinin olmadığını tüm insanları yaratıp kollayan, gözeten ve dilediğinde yaşamlarına son verecek olanın  yalnızca Allah olduğunu söyler. Bunun üzerine Nemrut İbrahim´i cezalandırmak için kocaman bir ateş yaktırıp toplanan halkın gözleri önünde onu yakmak ister.  İşte o sırada bir karıncanın ağzında taşıdığı bir damla suyla yakılan dev ateşe doğru ilerlediğini gören insanlar ona ne yaptığını sorup cesaretine de şaşıp kalınca karıncanın cevabı az ve öz: "Ben elbette taşıdığım bir damla  suyla o koca ateşi söndüremem, ama hangi safta olduğum anlaşılsın diyedir bütün çabam" der. Kıssadan hisse.
 
          Rivayet edilir ki o ateş Hz. İbrahim ´i yakmadan sönüp bir gül bahçesine dönüşmüştür. Bir diğer görüş de ateşin sönüp bir göle ve onu yakan odunların da kutsal balıklara dönüştüğüdür. Ben bundan 14 yıl önce o balıklı gölü ve içinde yüzen, gölün kıyısındaki insanlara doğru sıçrayan sevimli  kocaman balıkları görüp çok etkilenmiştim. Bir Eylül ayıydı, öğlen saat bir de sıcaklık kırkı gösteriyordu ama o gölün serinliği yüzümüze vururken biz sıcağın farkında değildik hiç.
 
            Tarih tekerrürden ibarettir denir ya...  Zalim her zaman aynı, terör de... Aradan yüzyıllar geçse de hiçbir şey değişmiyor. Düşünceleri farklı olduğu için zulüm gören, eziyet edilen ve diri diri yakılan insanlar. Yer önemli değil, Sıvas, Suruç, Urfa, büyük metropollerin görkemli AVM leri.... Farketmiyor...  Zulmeden ve zulmedenler hep  var ve ne yazık ki dünya döndüğü sürece de hep var olacaklar... Bizler ne yapacağız o zaman, hiç değilse o minicik  karıncanın yaptığını.... Kardeşi kardeşe kırdıranları ve terörü şiddetle  kınıyoruz....
 Dr. Belkıs Dilmen Uçaroğlu