Sanırım o zamanki ramazanların güzelliği, sadece bizlerin çocuk olmasından kaynaklanmıyordu. Zira o yıllarda insanlar, ortak değerlere ve bu değerlerin ardında koşmanın, kendilerini daha çok mutlu ettiğine inanıyorlardı.
Düşünüyorum da eskiden,
Komşusunun aç olduğunu bilip de tok yatan evlerin olmadığı, arka sokakta dahi cenaze varsa, radyonun bir süreliğine açılmadığı, mahallenin diğer ucundaki hastanın, çorbasız ve ziyaretsiz bırakılmadığı,
Kimin ne derdi varsa, el birliğiyle çözülmeden rahat uyunmadığı, Allahın selamının, karşılıksız kalmadığı, kapıya gelen tanrı misafirinin geri çevrilmediği, bırakın küfrü, kötü sözün dahi işitilmediği,
Kimsenin kimseyi kolay kolay incitmediği, tahammül sınırlarının zorlanmadığı, saygıda kusur edilmediği, sevgide sebep aranmadığı zamanlar yaşanırdı.
Bizler çocukken,
Herkesin, herkesin kapısını rahatlıkla çaldığı, insanların güven içinde yaşadığı, huzur dolu evlerde, eş, dost, akrabayla karşılıklı sohbetlerin yapıldığı,
Bir fincan kahvenin kırk yıllık hatırının gözetildiği, çocuklara şefkatle, yaşlılara hürmetle yaklaşıldığı, gönüllerinin hoş tutulduğu o yıllarda,
Ramazanlar da farklı bir heyecanla karşılanırdı.
Paylaşmanın ve yardımlaşmanın esas alındığı, alışverişin, farklı bir heyecanla günler öncesinden yapıldığı, ramazan paketlerinin hazırlandığı ve kimsenin haberi olmadan, ihtiyacı olanlara dağıtıldığı o zamanlarda,
Allah rızası için oruç tutmaya niyet edilirdi. Ruhun, bedenin ve nefsin terbiyesine inanılırdı. Sabır, hoşgörü, fedakârlık en büyük nimet sayılırdı.
Masalar misafirle, mutfaklar bereketle dolup taşardı. İnsanlar iftara çağırılır, davete icabet edilirdi. Sıcak bir pidenin kokusunda beklenir, şükredilirdi. Gösterişsiz, abartısız, sade sofralarda,
Allah´ım! Senin rızan için oruç tuttum, sana inandım, sana güvendim, senin rızkınla orucumu açtım, hamdolsun verdiğin nimetlere, sağlık ve afiyete.
Ey bağışlaması bol Rabbim! Beni, ailemi, milletimi, devletimi ve bütün inananları koru, rahmetini ve yardımını esirgeme üzerimizden, bizlere yaşama sevinci ver. Her türlü güçlüğe karşı, dayanma gücü ver, senin her şeye gücün yeter duasıyla oruçlar açılırdı.
Zaman, hızla akıp ilerlerken, bazı değerleri de elimizden alabiliyordu ve geriye, tadı damağımızda kalan lezzetler bırakabiliyordu. O eski ramazanları dilimizden düşüremeyişimizin sebebi, işte belki de bu yüzdendi.
Geçmişte kalan bu değerlerin yaşatıldığı, iyiliklerin, ruh doygunluklarının çoğaldığı, nefislerin terbiye edildiği, gönül zenginliklerinin bölüşüldüğü nicelerine.
