Geçtiğimiz haftalarda, Fransa’daki Türk toplumunun hayalleri, Fransa’nın göçmen politikası ve yabancı işçilere yaklaşımına ilişkin gözlemlerini paylaştığımız Parisli dostumuzun, küresel korona salgınının Fransa ve Türk toplumuna yansımalarına ilişkin satırlarını aşağıda paylaşıyoruz.
‘‘Dünya genelinde bir ev hapsine girdik. Milyarlarca elektronik kelepçenin yerine COVID19 virüsü geçti.
Çin’de Wuhan’dan dünyaya yayılan bu ölümcül virüs her gün kat be kat yayılmaya devam ederken maalesef can almaya da başladı. Fransız Türk toplumundan korona virüsünden dolayı ölenlerin sayısı resmi olarak 15 kişi olarak açıklandı, bu zor ve meşakkatli günler de Allah hepimizin yar ve yardımcısı Olsun. Toplum olarak çok dikkatli olmamız gerekiyor!
***
Fransa’da nakit paraya şu an kimse dokunmak istemiyor. Herkes dijital para kullanmakta. Hani önceleri canlı canlı dokunalım derdik, o olay bitti, paranın da canı çıktı sanki. Şu saatten sonra parası olan da olmayan da gönül rahatlığı içinde bol sıfırlı sanal rakamlarla meşgul.
5 yıldır sözü edilen kripto para şu günlerde tavan yapmış durumda. Herkes kullansın, yaygınlaşsın diye fiyatları 3 ay öncesine bakıldığında ucuzlatılmış durumda. Küresel krizde kripto para piyasasının öne çıkarılması bir tesadüf değil, bunun da farkındayız.
***
Salgınla birlikte kimse kimse ile tokalaşmıyor, öpüşmüyor, sarılmıyor herkes bir korku içerisinde. Tamam, bu bir tedbir ama duygusal bağlarımız koptu, onu ne yapacağız. Herkes böyle en yakınlarından ve tanıdıklarından bile öcü gibi kaçarsa sonunda ne olacak? Virüs tamamen kontrol altına alındıktan sonrası için ne olacak bilen var mı?
Egoist bir toplum oluştu, o yüzüne bakmadığımız bir paket makarna veya bir kutu konserve için edilen kavgalara şahit olduk. Krizi fırsata çevirmek isteyen stokçular aldı başını gitti. Daha fazla para kazanma vicdansızlığı, ahlaksızlığı ile fiyatlar 10 kat 20 kat arttırıldı. En değerlenenler de kolonya, maske, plastik eldiven, kuru gıdalar, makarnalar, konserveler ve su oldu. Paris sokaklarında en büyük hareketlilik market önlerinde. Fransız polisi refakatinde sıramıza girip, alabildiğimizi alıp, fazla sallanmadan evimizin yolunu tutuyoruz.
Kültürün, alınan eğitimin, ahlakın ve insanlığın sınıfta kaldığı bir süreç içine girdik. Sanki insanlıktan çıkan bir dönemdeyiz. İçimizdeki insanlık öldü sanki.
Kim derdi ki misafirliğe gittiğimizde bizlere uzatıldığına burun kıvırdığımız, yok almayayım dediğimiz kolonya bu kadar değerli olacaktı!
***
Tabi ki evde kaldığımız için, artık Evden çalışılan, evden eğitim alınan bir hayata geçtik. Sevinsek mi üzülsek mi? Bir yandan çalışan anneler için iyi bir durum ama diğer yandan emek sarf eden, hizmet sektöründe olan, direkt satış ve pazarlama yapan kişiler için kötü ve sonucu belirsiz bir dönem başladı. Açıkçası bir korku ve gerilim dönemindeyiz.
Bu dönemin isimsiz kahramanları ise doktorlar, sağlık ekipleri, fırıncılar, güvenlik güçleri, temizlik görevlileri gibi temel hizmetleri sağlayan mesleklerdir. Bu dönemde insanlık için görevinin başından ayrılmayan, canını dişine takıp çalışanlara insanlık borcumuz var.
Makron ’un birçok davranışı tepki çekmiş olsa da, koronayla mücadele konusunda ‘‘Bu bir iç savaş değil virüsle savaş. Bu süreçte bütün evlatlarımızı korumalıyız. Hükümet, muhalefet, tüm siyasi partiler, vekiller, belediyeler tek yürek çalışmalıyız’’ şeklindeki sözleri birçok meslek gurubunu ve halkı rahatlattı.
Şu an itibari ile Fransa’da, Türkiye’de, tüm dünyada internete tam bağımlı olan bir insanlık görüyoruz. Anavatanla, ailelerimizle, yakınlarımızla haberleşmemiz tamamen internet üzerinden. Ya kesilirse işte o zaman ne yaparız? Kim sesimizi duyar? Nasıl görüşüp konuşuruz? Nasıl birbirimizden haberdar olur, bilgi alırız?
Bunu şu an itibari ile düşünmek bile istemeyiz.
Parisli Tatar’dan Defter ağabeyine bir mektup’’
