Cumali KARATAŞ


***SOMA ŞİİRLERİ***


SOMA AĞITI (*)

Yıkık kaşlı bakışlarını kuşanıp                                                                                          

Yine bir kükredi ölüm                                                                                                            

Grizu saldırılarının kaygılı gölgesinde                                                                                

Köşe kapmaca oynadığı ekmek mahkûmlarına?                                                            ***                                                                                                                                 

Koştu                                                                                                                                                  

Can havliyle                                                                                                                               

Ahmet, Niyazi, Satılmış?                                                                                                       

Taa Adanalardan buraya gelmişti.                                                                       

Niğde´den, Urfa´dan, Bergama´dan?                                                                             ***                                                                                                                                        

Kanlı paranın düşünde                                                                                                 

Büyütmüştü yeniyetme umutlarını                                                                               

 Maden ağalarının buyruğuna tutsak                                                                                       

Bir harlı ekmeği eve götürmek uğruna.                                                                                      ***                                                                                                                                     

 Sabır; şükür ha şükür deyip                                                                             

Yürümüştü ölümün gölgesinde?                                                                                          

Göynük Ayşe´nin dilinden o sabah                                                                  

Kerpetenle söktüğü kelimeler                                                                                       

Birbirine tabut olup eklendiğinde                                                                                    

Hayra yor, hayır çıksın deyip

-her zaman ki alışkanlığıyla                       

Yürümüştü ölümün üzerine.                     

***

Günde bin defa öldüğü                                                                                                            

Bu kara çukura her girip çıkarken.                                                                          

Yüreğinde de kepen kömür dağında                                                                         

Sabrın umuduyla direniyordu. 

 ***

Düşerken,                                                                                                                                

Gün görmeyen o kara bahtlı çocukları                                                                       

Yutuyordu ölümcül alevler.                                                                                             

Zehir zemberek grizu saldırısı                                                                                             

Yer yer baskınlarda patlıyordu.                                                                                                   ***                                                                      

Son sözüne susan ölümün                                                                                       

Prangalarını gevşeten para?                                                                                               

Hangi barbar yüreklerde besleniyorsun söyle 

Adına o insan diyemediğim.                                       

Cumali Karataş                                                                                                                 

(17 Mayıs 2014)

MADEN OCAKLARINDA

 - Zonguldak´lı kömür işçilerine.

Paydos vakti...

Umutla, bakışlar yola çevrilir.

Bir sevinç muştusu iletir gözler.

Yorgun, tasalı yüreklere;

İşçi kafilesi arasında

Babalar göründüğü zaman.

***

Ekmek kavgası bu gülüm,

Gönül sevdası değil...

Kazmalar oynaşır,

Yüzlerce metre altında yerin.

Ufak bir seste,

Uğultuda.

Ecel teriyle ıslanır tenimiz.

Yüreklerimiz korkuyla sevişir.

***

Kurmuşsun  tuzağını yine

Üstümüze kalleş ölüm.

Kimin yaşamını noktalaacaksın

Sabah kırağı sessizliğinde?

***

Dün de...

Çifte kurban verdik sana kahpe göçük;

Çifte mezar kazdık yanyana;

Çifte tabut omuzladık.

***

Dün de...

Hasan´la Nurettin´i kaybettik.

Çifte kilit astık kapılarına...

***

Gel de hepimizi birden al ölüm.

Bırakma gözlerimizi ani baskınlarda.

                                      Cumali Karataş

*(Adanalı Şairler Antolojisi/Adana Büyükşehir Belediyesi Yayınları/1992) 

*(İnsancıl Dergisi/Sayı:196/aralık 2006) 

halk şiiri

ADANALI CEMALİ´DEN

SOMA ŞİİRLERİ

 

KADER DER MİSİN?

Felaket geliyom derken Soma´ma;                                                                                     

Söyle be vicdansız, söyle kör müsün?                                                                       

Paraya kıyıp da önlem almazsan;                                                                                             

Sen buna gardaşım kader der misin?                                                                                                

***                                                                                                                      

Çığlıklar yükselip, figan koparken.                                                                             

Ocamıza kara ateş düşerken.                                                                                               

Göz göre göre hep zehir içerken                                                                                                       

Sen buna gardaşım kader der misin?                                                                                                         

***                                                                                                                                   

 Âşık Cemâlim gel, gel insan ara.                                                                                               

Olmuş günümüzde din, iman para.                                                                                               

Sana sesleniyom ey insan sana!                                                                                         

Sen buna gardaşım kader der misin?               

 

KÜSKÜNSÜN SOMA´M

Daha dün eğleşip, oynar gülerken                                                                                     

Yıkık çağlar gibi suskunsun Soma´m.                                                                                   

Ölüme verdiğin canlar yüzünden                                                                                    

Bilirim, bizlere küskünsün Soma´m.                                                                                              

***                                                                                                                            

Yanıp da yıkılmış her taraf viran.                                                                                    

Kalmış mı bizler de haya, din, iman.                                                                              

Cepte kanlı para, her yer toz, duman.                                                                          

Haklısın, diyorsan yüzsüzsün Soma´m. 

                        ***                                                                                                               

Haram paraların kanlı oyunu.                                                                                          

 Kömür dağı gibi sarmış koynunu.                                                                                        

Yakıp da kurutmuş ölüm soyunu.                                                                                                   

Bir bitmez yastasın, üzgünsün Soma´m.

                        ***

Cemâli´m der ki bu doymayan iştah                                                                                      

Ne bir insan tanır, ne de feriştah.                                                                                      

Ölmüş canlarımız, ölmüş ki eyvah!..                                                                              

 Bilirim bizlere kızgınsın Soma´m.

 

DUYUN ÇIĞLIĞI

Duyun bu çığlığı Soma´dan duyun.                                                                                    

Başına oturan akan suların.                                                                                                

Demem yatanızda rahat uyuyun.                                                                                          

Vebali boynuna sorumluların.                                                                                                                          

***                                                                                                                  

Demeyin dost, düşman, akraba, hısım.                                                                               

Bozulsun yurdumda bu lânet tılsım.                                                                                           

Arayıp, bulun bak, hep kısım kısım.                                                                             

Yakasına yapış o suçluların.                                                                                                                   

***                                                                                                                

Hatır, tanış, ahbap sözü olmasın.                                                                                            

Kimse kimseleri hiç korumasın.                                                                                                        

 İşlesin adalet, zaman durmasın.                                                                                                 

Hesabını sorun, sorun bunların.                                                                                                            

***                                                                                                                  

Cemâli´m der yapan mıraz almasın.                                                                                        

Sebep olanlara dünya kalmasın.                                                                                                 

Masumların kanı boşa akmasın.                                                                                              

Geçip de önüne durun bunların.

Adanalı Cemâli

 

 

YAZARLAR

  • Perşembe 24.1 ° / 11.6 ° Güneşli
  • Cuma 24.9 ° / 14.2 ° Güneşli
  • Cumartesi 28.3 ° / 15.1 ° Güneşli
  • BIST 100

    8806,72%-0,01
  • DOLAR

    32,25% 0,26
  • EURO

    35,08% 0,67
  • GRAM ALTIN

    2270,84% 0,79
  • Ç. ALTIN

    3854,72% 0,51