5 Haziran 1991 Çarşamba günü Diyarbakır´da göreve başladım. Ben, benimle birlikte görevlendirilen diğer vali yardımcısı arkadaşlarımdan iki hafta kadar geç gelmiştim.
Diyarbakır´da beş vali yardımcısıydık. Ahmet Ertürk, H. Avni Coş ve Hüseyin Başkaya Bölge Valiliği; Osman Acar ve ben Diyarbakır Valiliği emrinde görevlendirilmiştik. Sonradan, normal atama döneminde Ali Küçükaydın´ın da gelmesiyle Diyarbakır Valiliği emrinde de üç kişi olduk. Bölge Valisi Hayri Kozakçıoğlu, Diyarbakır Valisi Cengiz Bulut idi.
Mevcut vali yardımcılarının tamamı eğitim amaçlı olarak yurt dışına gönderileceğinden, bizler alelacele geçici görevle gelmiştik. Genelde böyle bir uygulama, ?vali yardımcılarının topluca değiştirilmesi?, Bakanlık geleneklerine de uygun değildi.
Gidenler daha uzun boylu, gelenlerin hepsi kıyasla daha kısa boyluydular. Giden vali yardımcıları için verilen veda yemeğinde Vali Cengiz Bulut; ?- Bölgedeki terörde artış var. Biz de kısa boylulardan vali yardımcısı görevlendirerek, hedef küçültüyoruz,? demişti.
Göreve başladığımda, önceki vali yardımcılarından İsa Küçük?ün kullandığı çalışma odasının bana ayrıldığını gördüm. Hiç unutmuyorum. Çalışma odası, türbe gibi, duvarları yeşilin siyaha çalan bir tonu ile boyanmış; penceredeki perdelerin beyaz rengi, yıllarca yıkanmadığından, kahverengiye dönmüş; perde kornişleri tavandan ayrılıp sarkmış çirkin bir görüntü arz ediyordu. Vali yardımcısı odasından ziyade Faruk Nafiz Çamlıbel´in ?Han Duvarları? şiirinde tasvir edilen han odalarına benziyordu. Bu boğucu, bunaltıcı odada çalışmak, insanı ?verem eder´di. Öyle ki, odanın taban halılarını temizlemek, Diyarbakır´ın ana caddelerini temizlemekten bile zor görünüyordu.
Odacı Ahmet Efendi; ?Odanın, en son beş yıl önce, vali yardımcısı Ali Cafer Akyüz zamanında bakımdan geçtiğini,? söyledi.
Hükümet konağında vali yardımcılarının telefon sekreterliği olmadığı gibi, vali ile vali yardımcıları ve daire müdürleri arasında dahili telefon bağlantısı bile tesis edilmemişti. Vali, bizlerden biri ile acilen görüşmek istediğinde odacısını gönderiyor, koşa koşa gelen odacının bildirimi üzerine biz de, koşa koşa makama gidiyor ve görüşmemizi gerçekleştiriyorduk.
Elektrikler kesildiğinde, uzunca bir süre, bazen gün boyu işlerimizin aksaması söz konusu idi. Binanın jeneratörü yoktu. Mevcut bina, zamanla artan iş yüküne ve artan memur sayısına yetmiyordu. Binanın giriş katında yer alan Tapu ve Nüfus Müdürlükleri´nde sıra bekleyen vatandaşların, mekan sıkıntısı kaynaklı stresten doğan kavgaları kanıksanır olmuştu. Bu bürolarda çalışan memurların içerisine düştüğü stres, hem iş verimlerini hem de ruh sağlıklarını bozmaktaydı.
İl Yazı İşleri Müdürü Emin Bey´e ?vali yardımcısı odasının bakımı için ödeneğimiz bulunup bulunmadığını? sordum. Emin Bey:
?- Valim, bizde ödenek yok. Özel İdare bütçesinden yaptırılabilir, ama ona da ancak vali bey karar verir,? dedi. Sayın Vali´ye durumu aktardım. Umursamadı bile.
?-Keşfini hazırlat, bakanlıktan ödenek isteyelim. Gelinceye kadar idare et,? dedi. Bu; ?Ölme eşeğim ölme, yaz gelince yonca yedireceğim,? demekti.
İl Bayındırlık Müdürü´nü çağırttım. ?Onarım keşfinin hazırlanmasını; çalışma odasının taban, tavan, kapı ve pencerelerinin, perdelerin yeniden düzenlenmesini, odanın beyaza boyanmasını,? istedim. Bayındırlık Müdürü İbrahim Halil Bey;
?- Keşfini hazırlatırım da ödenek gelir mi bilemem? Gelse de dört ay sonra gelir. Onun ihalesi, yer teslimi, işin yapılması, ? derken altı ay geçer,? dedi.
Oysa ben bu güne kadar, kaymakamlık yaptığım hiçbir yerde, Bakanlık ödeneğine bel bağlamamıştım. Şimdi ise, Vali yardımcısı olarak, ?bir tek odanın bakımını dahi? yaptıramıyordum!
Mevcut odada çalışmak, gerçekten boğardı beni. O odada çalışmaktansa, Hükümet Konağı bahçesine bir masa koyup orada çalışmayı yeğlerdim.
DEVAM EDECEK.
