GÖLGE OYUNU
Zaman, anların boşluğunu çoğaltıyor sadece
Zaman, usta bir gölge oyuncusu gecede
Köşe bucak suçlusunu arayan şehir
Karanlığın kuytusunda sürer izimi
Faili olmayan cinayetin zanlısıyım
Üçüncü sayfalarda geçer adım
Utanıp öfke dolu gözlerin çıplaklığından
Savururum kendimi kayalıklara
Kurtlar dökülür açılan yaralarımdan
Acı, uzuv olur vücudumda
Balmumundan yaptığım umutlar
Eriyip gider güneşe uçmaya çalıştıkça
Hayallerim, deniz fenerlerinin şenlik ateşinde
Bir belirir, bir kaybolur
Böyle bilmezdim geceleri
Sallanırken dut ağacına asılı hamakta
Tatlı bir yemişmiş hayat.