kış geliyor
kemikli parmakları uzuyor kadının
boğazına doğru
ha boğdu ha boğacak sesindeki kuşu
bir vakit derisine giyinmiş sözcükleri
buruşuk gelincik yaprağı şimdi memeleri
simli defter kaplarında kaldı diye bağırıyor çocukluğum
kış geliyor
kışa iyi alıştır kendini yavrum
sokaklar bizimdi eskiden
bir minder, bir kedi, bir bardak çaya aileydik
kimlik gerekmezdi dostluğa ad olmaya
şimdi siyah arabalar, siyah ceketli gölge adamlar
uzayıp sünüyor yollarda
sıcak bir insan sesine karşı
levye, kurşun, bıçak
tak tak tak !
karanlık vuruluyor sırtından
akıp gidiyor sessizce mazgaldan
şehir sularına bulaşıyor zehir
sesim çok çıkıyor benim
herkesi uyarıyorum
ve elbette seni
yuvasız kumrum
kış geliyor
kışa iyi alıştır kendini yavrum
şalterler indi bir bir
sigortası attı memleketin
sakın umutla yaklaşma
annenin elinde kalabilir cesedin
pos bıyıklı amcalar, sakallı dedeler
filmlerde iyi niyetliydiler
şimdi haz kuyusuna düşmüş
alnı secdede zebaniler
boş ver sen bunları
hemen bir şiiri kutsa
yalnız bir menekşeyle dertleş
kör bir kediyle uyu çocuğum
insan sakat, insana dikkat, insan ansızın uçurum
kış geliyor
kışa iyi alıştır kendi yavrum
Özge Sönmez
