Atatürk parkının önünde genç bir delikanlı beni durdurup “ Amca iki dakikanızı alabilir miyim?” diye sorunca ben “ Hay hay çocuğum!” dedim. Ezik bir durumdaydı belli ki Çukurova Üniversitesi’nde okuyan yoksul bir ailenin çocuğuydu!
Delikanlı, devre mülk tatil satıyordu. Para kazanıp ailesine yük olmamak için çabalıyordu. Elindeki dosyadan devre mülk tatil yerlerini göstermeye başladı.
Artık sıra bana gelmişti. Bekarken bazı yıllar keyfime göre tatil yapabilmiştim! Fakat evlenince hiç tatili yapmak için paramız olmadı! Delikanlıya dönerek şöyle konuştum: ”Bak evlat şimdi ben, 4x4 jip alıp ailemle birlikte, bir tatil beldesinde tatilimi yapmama kimse karışabilir mi? deyince “ Hayır amca karışamaz!” dedi.
Tekrar delikanlıya dönerek şunları söyledim: “Önümüzdeki kış aylarında Uludağ'a gidip ailemle iki ay tatil yapma özgürlüğüm var değil mi?” “Evet amca öyle bir özgürlüğünüz var, size hiç kimse karışamaz!” dedi.
Ülküdaşlarım az önce dedim ya “Artık sıra bende!” diye…
Delikanlıya dönerek “ Peki bu özgürlüğümü kullanabiliyor muyum!” deyince genç “ Hayır amca kullanmıyorsun!” diye cevap verdi.
Ve ben de şöyle cevap verdim: Kullanmadığım özgürlük, özgürlük değildir evlat!
Sağlıcakla kalın.