ALTISI BİR YERDE

Ekonomimiz gün gün bozuluyor. Açlığımız, açıklığımız hızla artıyor. Ama umutlarımız büyüyor. İçinde bulunduğumuz küfürbazlık ortamında; birbirleriyle kıyasıya  yarışan 6 siyasi partinin beraberlik sağlayacakları, kimin aklına gelirdi?
Evet, teşekkürü hak eden birilerinin aklına geldi ve buluştular. “ Geliştirilmiş Demokratik Sistem” i yeniden kurmak için buluştular. Amaçları ise Atatürk’ün mirası Türkiye Cumhuriyeti’ni kurtarmaktır.
Hazırladıkları 48 sayfalık ön çalışma metnini bölüm bölüm sundular  kamuoyuna. Alkışlandılar. Yürekler kabardı. Gözyaşları tomurcuklandı.
Elbette farklı değerlendirmeler olacaktır. Çünkü kimi yerlerde fazlaca ayrıntıya girilirken, bazı yerlerin yuvarlak geçildiği izlenimi söylenebilir. Örneğin: Laiklik gibi.
Kuşkusuz yapılmak istenen şey bir devrim değildir. Ama devrimden daha az önemde sayılamaz.  Bilindiği gibi devrimler, öncelikle karşıtlarını yok etmeyi amaçlarlar.
Ama Atatürk’ün bakış açısı farklıydı. Ona göre bireyin devrime karşı  olma nedeni bedensel yapı değil, beyindeki devrim karşıtı bilinçti.
O nedenle devrimi başarmak için, insanı yok etme yerine“ Karşı  Bilinç” i yok etmek yetebilirdi.
Atatürk’ün- daha Kurtuluş Savaşının ortasında- eğitim alanına el  atışı, bilinci eğiterek kişiliğin değiştirilebileceğine olan inancıydı. 
“ Anadolu Aydınlanma “ atılımları bunun içindi.
Tüm kültür çalışmaları ve Köy Enstitüleri bu bakışın ürünüydü. 
Elbette Anadolu’da yapılan devrim bir sosyalist devrim değildi. Ulusal kurtuluş ihtilali olarak, konusal demokratik devrimleri  bağrında taşıdığını gözden kaçırmamak gerekir. 
Bugün 6 siyasi parti ile yapılmak istenen bir imece çalışmasıdır
İmeceler, bir ortak zemin üzerinde ortak paydalarla gerçekleştirilen toplumsal eylemlerdir. Katılımcısıyla, seyircisiyle bir bütündür. Elbette yoğurt yiyişleri farklı olan eleştirmenler de çıkacaktır. Önemli olan  yapıcı olup olmadıklarıdır. 
Yapıcı eleştirilerden gocunmak, sorunu halının altına süpürmek  anlamını taşır. 
Cumhuriyetimizin bugün içine düştüğü sorunlarda bu tür aldatıcı  davranışların günahı büyüktür.   Aynı düzlemde yarışacak “ Ortak Payda” bileşenlerinin muhtaç  oldukları birincil gereksinim “ Güven” dir. Güvenin sağlanabilmesi için yargıların az, öz ve net olması gerekir.“ Onu demek istememiştik”, “ Yanlış anlaşıldı”  , “ Öyle sanmıştık” gibi yargılara asla yer olmamalıdır.
“ Göç gide gide düzelir” diyen bir atasözü vardır. Yörük sözüdür o. Düzelip düzelmediğini yıllarca yaşadık, gördük. 
Göç gide gide düzelmiyor. Sorunlar kümelendikçe daha çok bozuluyor.
Göç gide gide düzelseydi, insanlık yerleşik düzeni yaratmak için bunca çaba harcar mıydı?
Haa sağlamca bir atasözü mü istersiniz?
“Eşeğini sağlam kazığa bağla, sonra dua et.”