ATATÜRK’ÜN TİYATRO ANILARI-9 - İ.GALİP ARCAN-BEDİA MUVAHHİT-SATI KADIN

İ. Galip Arcan’ın, Atatürk ile ilgili diğer bir anısı da sanatçının bilerek ya da bilmeyerek yapmış olduğu intihal üzerinedir…
Cumhuriyet’in kurulduğu o ilk yıllardır.
Atatürk ilke devrimlerinin ulus tarafından özümsendiği 1930’lu yıllar…
Zorlu devlet işlerinin yanı sıra sanatla da ilgilenen Atatürk, oyunlar yazdırır, sanatı teşvik eder, sanatçıları destekler, motive eder.
O günlerden birinde İ. Galip Arcan’ın yazdığı “Sırat Köprüsü” adlı tiyatro oyununu izlemeye gider. Başta mutlu olsa da biraz sonra gergindir.
Piyesin sonunda:
-Bana Galip Arcan’ı çağırın, der.
Galip Arcan geldiğinde:
-Bu piyesi siz mi yazdınız? Diye sorar.
Galip Arcan:
-Evet Paşam der.
Bunun üzerine sinirlenen Atatürk:
-Hayır bu piyes Leur D’orange adlı vodvilin aynen aynen çevirisi, neden bunu belirtmediniz?” Diye çıkışır.
İşte Atatürk konu hakkında bu denli birikim sahibidir. Çeviri yoluyla ancak bize ulaşan v
Diğer bir anı Bedia Muvahhit’e ait…
Bursa’da bir temsil sonrasında, Raşit Rıza ile birlikte Anadolu’nun her köşesine giderek sahne hayatını tanıtmalarını ve çıktığı turnelerde halkı bilinçlendirme ve aydınlatma görevini üstlenmeleri Atatürk tarafından tavsiye edilip, destek sözü verilen Bedia Muvahhit’in bir anısı şöyledir:
“Atatürk tiyatroyu çok severdi. Türk kadınlarının bu sanatta ilerlemesi bilhassa onun himayesiyle olmuştur. Bunun en büyük şahidi benim hayatımdır. Sahne âlemine girmemi ısrarla istemiş beni teşvik etmiş bana cesaret ve kuvvet vermiştir. Ben bugün eğer memlekette bir varlık olabildimse bunu onun teşvikine borçluyum. Bir akşam Ankara’da köşkte kendi tasarladığı küçük bir piyesi ve rollerini söyleyip bize yazdırdı. Ben Vasfi Rıza, Hüseyin Kemal ve Hazım Beylerle beraber o gece huzurunda ezberleyip hemen oynadık. Bu olay hayatımın Atatürk’le ilgili en güzel hatırasıdır.
*(İşte Atatürk sitesi)