O´nu tam olarak ne zaman anlamaya başladım, hatırlamıyorum.
Ama, Atatürk İlkokulu´nun dört beş basamakla çıkılan merdivenlerini tırmanıp ilk kasımpatılarımı bıraktığımda birinci sınıftaydım.
O günden itibaren de andımızı her okuduğumda gururlandığımın üzerinden yıllar geçti.
?Beni anlamak demek mutlaka yüzümü görmek demek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız, bu kafidir? diyebilen,
Ömrünü bağımsızlığa adamış, kurtuluş mücadelesinin yanına çağdaşlığın ışığını eklemiş, düşüncede, ruhta, ilkede, açtığı yolda bir ulusu ortak ülküde birleştirmiş bir öndere hayranlığım gün geçtikçe arttı.
Bizlere, geleceği, hep o aydınlık geleceği işaret eden Atatürk´ü anlıyor olmanın mutluluğuna eriştiğim her an ise ne kadar şanslı olduğumu hissettim.
Daima, ardında kendisine inanmış ve onu anlamış bir ülke bırakan bir dünya liderinin arzu ettiği o gelecek için çabalayan milyonlardan biri olarak onun ülküsünden yürümenin çok önemli olduğuna inandım.
Ve o yolda yürürken yalnız olmadığıma emindim.
Olmasaydı, olmazdık diyenlerin varlığını hep yanı başımda hissettim.
Manastır´ın ortasında?diye başlayan o türküyü her dinlediğimde duygulandım.
Bıraksalar, ince, uzun bacakları üstünde yaylanarak ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak Kocatepe´den Afyon ovasına atlayacaktı satırlarının olduğu şiiri her okuduğumda aydınlandım.
İzinde iki çocuk yetiştirdiğim için gururlandım.
Ne saatlerin dokuzu beş geçe durduğu anda ne de sonrasında, fikirlerini yaşattıkça aslında O´nu hiç kaybetmediğimi düşündüm.
Emanet ettiklerini sahiplendim.
Her umutsuzluğa düştüğümde, O´nun başardıklarını, beslediği umudu düşündüm ve verdiğim sözü hatırladım.
Sonsuza dek yaşayacağına inandığım o umudu canlı tuttum.
Bizlere armağan ettiği böylesi güzel bir vatanda yaşıyor olduğumdan dolayı hep şükrettim.
Biliyorum, bazı borçlar asla ödenemez.
Ama,
Yarın sabah 9´u 5 geçe Adana Büyükşehir Belediyesi´nin önünde oluşturulacak Ata´ya Saygı Zinciri´ne katılmaya gittiğimde bunları hatırlayacağım.
Yüreğimin en derin köşesinden gelen sevgiyle, saygıyla, vefayla bir kez daha söz vereceğim.
?Türküm, doğruyum, çalışkanım. İlkem, küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi, özümden çok sevmektir. Ülküm, yükselmek, ileri gitmektir.
Ey Büyük Atatürk! Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.
Varlığım Türk varlığına armağan olsun. Ne mutlu Türk´üm diyene!?