BASINDAN FOTOĞRAFLAR

Bu gün, son yıllarda hızlanan basındaki yaprak dökümü, kuşkusuz bazı basın kaynaklı etiksel değerleri de peşi sıra sürüklemekte; çıkar kaynaklı bazı baskın öznel duyguların sağnağı, büyük logoları, kazanımsız labirentlerde rakamların yol açtığı kısır döngülere hızla sürklemektedir. 
Yer yer, ticari zihniyetin basın etiğini işlevsiz kıldığı bu süreçte logoların şanına yakışır sonuçlara ulaşılsa da (!); günün gerçeklerinden ve nesnel haber değerlerinden uzak, okur sevdası taşımayan kireçlenmeler basın sağlığını hareketsiz kıldığı kaçınılamayan bir son olarak karşımızda durmaktadır. Bilindiğiüzere, gazeteler açısından kısmenlik de taşıyan bir oranda durum böyledir. 
Peki, yer yer amaç ve işlevleri doğrultusunda var oluşlarını sürdürürlerken, sevdasını taşımadıkları okur kitlelerinden de uzak, kendi havalarında yayın deryasında seyretmelerin vardığı noktalarda karşılarına çıkan paradoks aynasında hangi noktada üslendiklerini bilmekle birlikte; okurla sürüklendiği gizli kavganın taraftarı olmaktan da kendilerini kurtaramamaktadırlar. 
Öyle ki… 
Basın ringindeki bu gizli ölümcül kapışmanın ikinci raundunda, taraflardan biri olan okurun sevdadan husumete dönüşen duygu renginde de kendi ikilemi içinde bulunduğu da gözden kaçmaz ki, bu çelişkinin ilki karşılıksız kalan okur sevdasıysa, diğeri de temelsiz olan okur yetersizliğidir… 
Yani saadete gelecek olursak…
Okur küskünlüğünün, okur çıkarıyla birleştiği noktada karşımıza çıkan paradoksda; çağın sunduğu ekonomik ve fiziksel bağlamdaki kolaylıkla, yarar ve rahatın zulasına çıkar ve özverisiliği yerleştiren gerçek bir okur kimliğine erişilememe bilinçsizliğide yatmaktadır. 
Bu günlerde, kitlenin çok azı hariç, böyle bir okur olamamanın temeli eğitime de sızan teknolojik bağımlılıkla hızla çürümeye terk edilirken, çok az sayıda olan gazete ve kitap okurumuzun oranı geleceğe doğru hızla azalarak yükselmesi umudumuzu hayli karartmaktadır. Ve de ne yazık ki… “Umudumuz varr…Umutluyuz..” gibi aslı astarı olmayan palavravari naralar atmaktan da hayli uzaklarda bulunmaktayız. 
Bazı derinleşen konularda olduğu gibi yine derdimizi anlatamadık… 
Oysa bu günkü yazımızın başlığı: “Bir Basın Klasiği: Yeni Adana” idi. Bunu haftaya erteleyerek, yazımızın başlığını değişmek zorunda kaldık.