Dijital ortama geçmek basılı gazetelerin sonu mu, yoksa yeni bir yolun başı mı?
1918’den beri Adana’da yayımlanan Yeni Adana Gazetesi, kapısına kilit vurduğu günden beri bu olguyu düşünüyorum.
Gazetenin bundan böyle basılı olarak yayımlanmayıp, sadece internet üzerinden hizmet verme konusu kişisel gündemimim başında yer alıyor. Yazdığım “Sözün Bittiği Yer!” ve “Sessiz Kalmamalı” adlı yazılarım da bunun örneği.
“Sözün Bittiği Yer” adlı yazımda, 1918’den beri Adana’da yayımlanan Yeni Adana Gazetesi kapısına kilit vurduğunu anlatmıştım. Çünkü 105 yıllık bir devin diz çökmesini kabullenemiyordum.
“Sessiz kalmamalı” adlı yazımda ise, Adanalı Gazeteci Ceyhun Özgönül ile, Çukurova Gazeteeciler Cemiyeti Başkanı ve Türkiye Gazeteciler Federasyonu Başkan Vekili Cafer Esendemir ile, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Adana İl Temsilcisi İsmail Başkan’ın görüşlerine yer vermiştim. Üç arkadaşım da, Adana’nın belleği olan bu anıt gazetenin yaşatılmasından yana olduklarını belirtiyorlardı.
Bu aşamada, yazımın başında sorduğum soruyu tekrarlamak istiyorum:
“Dijital mecrayea geçmek, basılı gazetelerin sonu mu, yoksa yeni bir yolun başı mı?”
***
Gazeteciliğe 1968 yılında Ankara’da yayımlanan “Ulus Gazetesi”nde başladım. Ulus Gazetesi o dönemlerde CHP’nin yayın organı idi. Gazetede çalışan İbrahim Cüceoğlu da Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın Yayın Yüksek Okulu’nda sınıf arkadaşımdı. Bir başka sınıf arkadaşım da Demokrat Parti’nin yayın organı “Zafer Gazetesi”nde çalışıyordu.
Gazeteciler Cemiyeti kontenjanından okula girdikleri için, yaşları büyüktü. İkisini de rahmetle anıyorum.Ama düşünmeden de edemiyorum. Bu gazeteler dijital ortama geçebilseydi, şimdi hålå yaşamlarını sürdürüyor olacaklardı.
***
Yerel basından örnek vermek gerekirse, Adana’da yayımlanan Barış Gazetesi’nde ilk yazım 2004 yılımda çıkmış. Şoförler Derneği Başkanı Kazım Barışık’ın sahip olduğu, Bilal Tipi’nin de Yazı işleri Müdürlüğünü yaptığı Barış Gazetesi, dijital ortama geçebilseydi belki şu anda yayında olacaktı.
Keza 1988 yılında Adana’da yayımladığım “Yeni OLAY Gazetesi de, sanal ortama taşınabilseydi yayınını sürdüyor olabilirdi.
***
Dönüp dolaşıp günümüze geliyoruz. Aklıma ilk gelen gazete, yazımı okuduğunuz “Milli Mücadelenin Kalesi Pozantı Gazetesi”. Uzun zamandır hem basılı hem de dijital ortamda yayınını sürdüyor.
İkincisi ise, Muğla’nın Datça İlçesi’nde 2018 yılında basılı olarak yayımlanmaya başlayan, maliyetler aşırı arttığı için dijital ortama gecen ve Sürekli Basın Kartımı almama sebep olan, rahmetli Aydın Erdoğan’ın çıkardığı “Datça Havadis Gazetesi” Bu gazetenin yazarlığını yaptığım gibi, pazarlamasında ve dağıtımında da çalıştım.
Üçüncüsü de, Adana’da sadece dijital ortamda yayımlanan “Adana Ulusal Gazetesi”
Baştaki sorunun yanıtını da, Dijital ortama geçmek bence yeni bir yolun başı.
Yanıldığımı da sanmıyorum.
Bu seferlik de bu kadar.
Kalın Sağlıcakla.
