Bazı psikoterapi yani terapi teknikleri etik ve insanlıkdışıdır. Çözüm gerçekleşmez tam tersi olumsuz sonuçlar doğar bu yüzden psikiyatristleri, psikologları hastalarla danışanları korumak adına bu tip ve tür istismardan korunmak ve korumak için de o tip terapiler yapılmamalıdır. Risk ve inisiyatif elbet alınmalıdır ama bazı teknikler risk değil neredeyse kesin her iki taraf ve çevresi için tehlike arz eder[v1] .
Psikiyatriste ya da psikoloğa duyulan aşk ve benzeri duygular asla bu duyguların hissedildiği psikiyatristçe ya da psikologça malzeme yapılmamalıdır. Bu bir tür istismar niteliği taşır. Görüşmelerin ve konuşmaların kesilmesi gerekmekte olup iki tarafça da yakınen tanınmayan ancak güvenilir bir uzmana yönlendirme yapılmalıdır.
Çözüm elde edilemeyecek, çözümsüzlük giderek artacaktır. Hasta ya da danışan bağımlılık geliştirecek ve kurgulara kapılmaya başlayarak farklı beklentilere zamanla girmeye başlayacaktır. Aşkın ve benzeri duyguların doğasına aykırı o tip sözde terapiler hastaya ya da danışana umut beslemesi için ortam hazırlamaktan öteye gitmeyecektir.
Aşkta zaten mantık ve irade zayıflamakla ve benzeri duygularda da bu görülmekle görüşmelere vw konuşmalara zamanla hasta ya da danışan daha çok ihtiyaç duyacaktır.
Yılların yarası olan bu kaotik etik mi değil mi problemi artık tarafımca bir hukukçu olarak ortaya konmuş olarak artık bu konuya nokta getirilmiştir.
