İBRAHİM SARIİBRAHİMOĞLU’NU ANIYORUZ

İbrahim Sarıibrahimoğlu, Adana 4. Noteri. Yaşar Kemal’ın, Türkçeyi en iyi kullanan yazar” dediği; Tilda’nın kendisine sorduğu yöresel/otantik/folklorik sözcüklerin yanıtlanabilmesi için de adres gösterdiği iyi bir romancı. Fakir Baykurt onu ”Ocak Taşı” adlı romanından tanıyor… “Atmaca” adlı romanı yayınlanan, “Aboo” roman dosyası tefrika edilen; “Bok”, “Yaa” ve “Günaydın Dedi Ölüm”  adlarındaki romanları yayınlanmayı bekliyen İbrahim Sarıibrahimoğlu’nun (1924/27 Mart 1987) aramızdan ayrılışının 34. yıldönümü… 

İbrahim Saribrahimoğlu, Yaşar Kemal’e: ”Valla Türkçe’yi benden de iyi konuşup yazıyor…” dedirtebilen bir Adanalı yazar. Olmalı ki, özgüvenden kaynaklanan bir alçakgönüllülükle “keyfine göre…”yazdığını söyleyen bu usta romancının “Atmaca” adlı romanı Evrensel’den çıkarken; “Ocak Taşı” 1968 yılında Ararat Yayınevi’nden, aynı yayınevinde çıkan Yaşar Kemal’ın “İnce Memet”inden bir yıl sonra yayınlanıyor. Ararat’ın 1967 yılında Yaşar Kemal desteğiyle, yakın akrabası olan Ramazan Yaşar tarafından kurulduğu biliniyor.
Yaşar Kemal’ın beğendiği bir yazar İbrahim Sarıibrahimoğlu. Mustafa Onar’ın yazısına(*) göre, Adana’ya gelen Fakir Baykurt, onu “Ocak Taşı” romanından anımsıyor. “Ocak Taşı”nın arka kapağında ise çok kısa bir tanıtım yazısıyla fotoğrafı var. “Adana iline bağlı Kadirli ilçesinin Küçük Çınar köyünde doğdum…” diyen Saribrahimoğlu:“Okumak diploma almaksa okudum…”(**) derken, yapıtıyla otobiyografik bir çağrışım da yapıyor.
Çetin Yiğenoğlu Ekspres gazetesinde onunla (tarihi görülmeyen) bir röportaj yapmış… Girişte, “Dünyaca ünlü romancımız Yaşar Kemal’ın:”O, Türkiye’de Türkçeyi en iyi kullanan yazar” diyor… O günlerde, İbrahim Sarıibrahimoğlu’nun yazdığı “Abooo” adlı romanı da Ekspres gazetesinde tefrika ediliyor.
İbrahim Sarıibrahimoğlu, Yaşar Kemal ile birlikte Kadirli’nin üç sınıflı Küçükçınar köyünde okurlarken birlikte çocuklara yönelik duvar gazetesi çıkarmışlar. Adana’daki yerel gazetelerde yazılar yazmış Saribrahimoğlu..
Yanında çalışan iş arkadaşlarıyla sevgi ve saygıya dayalı sıcak iletişimler kurabilen bir gönül ustası olduğu görülüyor.  “Gafanı yorna” vurgusuyla ünlenen güzel yürekli bir kalem.
CHP saflarında siyasette yapan İbrahim Sarıibrahimoğlu dostane grup arkadaşlarıyla birlikte oluşturdukları “Serbest Konuşma Masası” daha sonra yerini Can Restaurant’daki “Dolmuş” masasına bırakmış, yıllardır başkanlığını yapmış bu masanın”

*DİLİ-SANATI-TÜRKÇESİ
 “…Yaşar Kemal’in onun için ‘Türkçeyi en iyi kullanan yazarlardan biri’ dediği biliniyor… Yaşar Kemal, romanlarını çeviren eşi Tilda’nın yerel sözcüklerle ilgili bazı sorularını yanıtlayamayınca yükü sırtından atarak İbrahim Bey’i aramasını söylermiş. “Türkçeye, özellikle yöre ağzına son derece hâkim biriydi. Böyle bir yazarın Türk edebiyatında hak ettiği yeri bulamaması anlaşılır gibi değil.” yolundaki bir değer yargısı da taşıyan vurgulaması boşuna değildir denebileceği kadar; Adana 4. Noteri İbrahim Sarıibrahimoğlu adına da çok anlamlıdır.
Yazarın, ”Ocak Taşı” romanındaki özgün yalın dili keskinleştirdiği bir bölüm şöyledir:
“Kuzeydeki Toroslar dumanlıydı. Ziyaret tepesinin karlı doruğu lâcivert mor dağların arkasında parlıyordu. Dağların rengi denizin rengine çalıyordu. Sanki deniz düzlükte çalkalanıp durmaktan usanmış da dağlara doğru yürüyüvermişti. Ovada ot, bayırda funda, dağda ağaç olmuş mavi mavi, yeşil yeşil parlıyordu. Ne var ki eller uzanmıştı yeşile, yolup duruyordu. O canım yeşil her gün biraz daha azala dağlara doğru kaçıyordu. Gün gelecek tepelere sığınmak zorunda kalacaktı bu gidişle. Kara/sarı düzlükte bokböcekleri gibi kımıldanan traktörler yeşilin canına okuyacaklardı, bir tutam olsun bırakmayacaklardı. Daha şimdiden tarla sınırlarına, yol kenarlarına ve deri boylarına çekilmek zorunda kalmıştı. Yeşillik diye ne varsa.” (Ocak Taşı-s.422)
Yöre diline hakim, Anadolu ve Çukurova dilini iyi kullanan bir yazar. Doğa ve folklorik literatürü geniş bir samimi romancı. Arı Türkçesi, pekiştirme vurgulu yinelemeleriyle örtüşen atasözü, deyim, gelenek ve halk bilim zenginliğinin örtüştürdüğü o samimi ve yalın dilinde doğa ve köy yaşamını betimlemeli ve imgeli diliyle özdeş kılınmaktadır…
Çukurova’yı anlatabilen özgün romanlardan biri olarak kabul edilen “Ocak Taşı”nın diyaloglu bir bölümü ise şöyledir:
“Mulla Mustafa’nın büyük karısı Fındık Hatın, Döndü’nün Kara İsmail’den hamile kaldığını eşi Mulla Mustafa’ya söyler. Kara İsmail, Mulla Mustafa’dan yardım istiyordu. Fındık Hatın, eşine, Döndü’nün hâlini şöyle açıklar:”Kıs kısmısı dedi, yörepten çıkan pınara benzer. Nere meyilliyse oraya akar” (s.111)
Mulla Mustafa:”Kokutmadan yemez namussuz”, dedi.
Geceyi zor geçiren Mulla Mustafa, “Ertesi gün erkenden Güdük’ün evine damladı.
“Allah’ın emriyle” diye ekledi , “kızını bizim Kara İsmail’e istemeğe geldim.”
Güdük Ömer sert sert:
“Hoş geldin safa geldin ama” dedi, dünyada bir İsmail, bir de kızım kalsa vermem! Allah yazdıysa bozsun!”
… “Vereceksin” dedi.
… Güdük Ömer:
“Acından nefesi kokuyor İsmail’in dedi avradı nasıl besleyecek?”
… Mulla Mustafa dayanamadı:
“Vermen gerektiği için vereceksin” dedi. “Başka çare kalmadığı için vereceksin.”
… Mulla Mustafa daha fazla dayanamadı:
“İti öldürene sürütürler” dedi , “başka yolu yok bunun.”
Güdük Ömer çaresiz,
“Sen bilirsin” dedi. “Sen ne dersen o olur bu köyde.” (s.113)