Ben önce, özellikle kız çocuklarının eğitimine daha çok önem veren rahmetli babamdan dinledim yıllarca sizi, sonra farklı dönemlerde mezun olmuş üç ablamdan.
Evet, İngiltere´nin Yorkshire bölgesindeki gri bulutlarla kaplı gökyüzüne 1928 yılında gözlerinizi açmış, savaş ve yoksunluk yıllarını yaşamıştınız,
Leeds Üniversitesi´nde Biyoloji alanında yüksek öğreniminizi yapmış, yetinmemiş, çok arzu ettiğiniz Sosyoloji bölümünü de başarıyla tamamlamış, mezuniyet sonrası Sosyal Hizmet Uzmanı olarak Londra´da ve Oxford Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesinde çalışmıştınız,
Üniversite yıllarında tanıştığınız ve aşık olup evlendiğiniz Adanalı bir gencin -rahmetle andığımız Mr. Ayas´ın- elinden tutarak sarı sıcaklara doğru yol almıştınız,
Çukurova´nın bu bereketli topraklarını yüreğinize yerleştirip, aynı gökyüzüne bakan binlerce genç kızı- ve sonrasında aramıza katılan pırıl pırıl erkekleri- aydınlık yarınlara doğacak bir güneş gibi eğitmiştiniz.
1962-63 eğitim yılında kurulan ve 1993 yılında kapanmış olmasına rağmen bugün hâlâ daha hepimiz için sıcacık bir ilim-irfan yuvası özelliğini taşıyan Ayas Koleji´ni bizlere ve şehrimize kazandırmıştınız.
Her birimizin çok değerli öğretmeni ve sevgili Mrs. Ayas´ı olmuştunuz.
Sonrasında Kraliçe Elizabeth´den berat ve onur madalyası almıştınız.
İşte ben o yeşil kapıdan içeri girerken sizi zaten tanıyor gibiydim sevgili Mrs. Ayas.
Eylül sıcağında Prep-B olarak başladığım okulumun ilk gününde, yazlık forma yerine kışlık formamızı; ceket, kravat ve kep olmak üzere tam takım giyinip, göğe uzanan palmiyelerle dolu bahçeye adım atınca yüzünüzde oluşan gülümsemeyle beni tören alanındaki balkona örnek kıyafetli öğrenci olarak çıkardığınızda ise gururlanmıştım.
Ve bizler daima sizin ve eğitimde bir ekol olmuş okulumuzun sayesinde çağdaş birer birey olmakla, Atatürk ilkelerine bağlı kalmakla, ayaklarımız üzerinde durmakla, başarılarla kendi yollarımızı çizmekle hep gururlandık, övündük.
Şanslıydık, hayallerimiz çok uzağa yetişemiyorken dünyayı tanıdık. İki ayrı kültürün özünden değerlerimizi çoğalttık.
Disiplinli, prensipli olmaktan uzaklaşmadan özgür bireyler olarak kendimizi ifade ettik. Aldığımız eğitimle özgüvenli insanlar olarak yetiştik.
Sorguladık, merak ettik, farklılıkları değerlendirdik. Sanatın, sporun, bilimin kattıklarıyla zenginleştik. Sevgiyi, saygıyı, dostluğu paylaştık.
Vizyon sahibi olduk, geleceğe sağlam temeller attık.
Düşünüyorum da sevgili Mrs. Ayas, nereden gelirsek gelelim, biz sizinle hayatı öğrendik.
On bir yaşlarımızda o kapıdan içeri ilk girip de sizi tanıdığımızda, bu topraklarda bir umut olarak yeşerdik.
Eğitime katkınızla, dimdik ve asil duruşunuzla, tecrübelerinizle, özverinizle, emeğinizle,
Yön vermenizle, yolumuzu aydınlatmanızla, örnek olmanızla, meşaleyi nesilden nesile ulaştırmanızla,
Eşsiz hafızanızla, Çucuuuk diyen sesinizle, İngilizce derslerimizle,birlikte Give me an A? söyleyişimizle,
Mezuniyetlerimizde yuvarlak merdivenden inişimizle, bembeyaz giysilerimiz üzerimizde Auld Lang Syne şarkısında dans edişimizle,
Yeşil kapıdan ayrılırken ve sonrasında sımsıkı sarılışınızla yaşamlarımızda yer ettiniz. Hem Adana´ya hem de bizlere güç verdiniz.
Sonsuzluğa erdiğiniz bugün, ardınızda bıraktığınız tüm Ayaslıların gönlü yaslı, ama siz, kök sürgünü veren çınar ağacı gibi dokunduğunuz o hayatlarla yaşayacaksınız.
Anınıza saygıyla, hürmetle, sonsuz teşekkürlerimizle.
