Osmanlının enerji zengini coğrafyası sulhen paylaşılamayınca kaçınılmaz hale gelen 1.Dünya Savaşı bağlaşıkların zaferiyle sonuçlanmış, sıra ganimetin bölüşülmesine gelmiştir. Herkesin payı da aşağı yukarı bellidir. Baştan teslim olmayıp savaşın uzamasına, maliyetin artmasına neden olan Türklere hoşgörülü davranılmayacak, en ağır biçimde cezalandırılacaktır. 1914 -1918 arası 4 yılı aşkın savaşın bütün faturasının yükletileceği Türklere, sömürgeleştirilen bir coğrafyanın sömürge ahalisi olmaktan başka bir seçenek sunulmayacaktır. Türklerin direnme yerine teslimiyete ikna edilmesi açısından işe yarayacağını düşündükleri saltanat ve hilafet makamına şimdilik dokunulmayacaktır.
30 Ekim 1918 Mondros Ateşkesi, heybedeki büyük turpun, yani Sevr’in önsözü olarak düşünülmüştü. Tarihçiler ileride Mondros için Türklerin gözaltı ve tutuklama müzekkeresi, Sevr içinse idam fermanı diyeceklerdi. 13 Kasım 1918’de İstanbul Boğazına demirleyip toplarını iki yakaya çevirmiş 56 parçalık bağlaşık donanması Türkler için yolun sonunun geldiğini gösteriyordu. Bir yanda işgal atlındaki Mütareke İstanbul’u, öte yanda adım adım işgale uğrayan Anadolu’ya bakıldığında durum gerçekten umutsuz görünüyordu.
16 Mayıs 1919’da umutsuz İstanbul’dan karamsar Anadolu’ya, Samsun’a doğru yol alan Bandırma Vapurunun baş yolcusunun kafasında ise bambaşka düşünceler vardır. Bağlaşık donanmasının Boğaz’a demirlediği gün İstanbul’a dönen Sarı Paşa, 6 ay boyunca nereden nasıl başlayacağının ince hesaplarını yapmıştır. İlk adımın atılacağı, ilk kıvılcımın çakılacağı yer Samsun olacaktır. 9. Ordu Müfettişliğinin verdiği mülki ve askeri yetkileri sonuna kadar kullanacak, stratejik ilk adımı, her biri hesap edilmiş sonraki adımlar takip edecektir. Haziran 1919 Amasya, Temmuz 1919 Erzurum, Eylül 1919 Sivas, Aralık 1919 Ankara, ilk adımla çizilen rotanın stratejik menzilleri olarak tarihe geçecektir.
Türklerin Kutsal isyanının meşruiyet organı TBMM’nin 23 Nisan 1920’de açılmasından, ulus devlet üniter yapıda çağdaş bir rejimin 29 Ekim 1923’te ilanına uzanan süreçte 19 Mayıs’ın ne anlama geldiği bu gün daha iyi anlaşılmaktadır. 19 Mayıs, yoğun bakımda son nefesi beklenen hastanın kararlaştırılmış ölümüne itirazıdır. 19 Mayıs, mazlum bir milletin emperyal akbabalara meydan okumasıdır. 19 Mayıs, tarihten silinmek istenen bir milletin muhteşem geri dönüşüdür. 19 Mayıs, emperyalizmin tetikçisi olarak 15 Mayıs’ta İzmir’e çıkan katiller sürüsüne Samsun’dan verilen cevaptır. 19 Mayıs, işgalcileri geldikleri gibi göndermeye ant içen Sarı Paşa’nın, sahaya çıkışıdır.
19 Mayısta atılan ilk adımla başlayan mücadele meclisiyle, ordusuyla kitleselleşip kurumsallaşacak, işgalcilerin kovulmasıyla tercihini uygarlık ve çağdaşlıktan yana yapan yeni bir devlet ortaya çıkacaktır. Osmanlı İmparatorluğunun küllerinden doğan Türkiye Cumhuriyeti’nin kurtuluş ve kuruluşunun baştan sona hukuk meşruiyetine dayandığı kuşkusuzdur. O halde, ilk adımı Türklerin kurtuluşunun değil de Pontus Rumlarının soykırımının tarihi olarak kabul etmek ne anlama gelmektedir?
Yunanistan Parlamentosunun 19 Mayıs 1919’u Pontus Soykırımı Anma Günü ( 23 Şubat Mart 1994 ) 14 Eylül 1922’yi Küçük Asya Helenlerinin Soykırımı Anma Günü ( 28 Eylül 1998 ) 1914 yılından itibaren Trakya Helenlerinin soykırıma uğratıldığına ilişkin yasalar çıkarmasının nedenleri üzerinde durulmalıdır. Yine aynı Yunanistan’ın Türkiye’yi Ermeni Soykırımı ve Süryani Soykırımı yapmakla da suçladığını belirttikten sonra kısa bir dönem panaroması çizelim.
1914-1918 1. Paylaşım Savaşı galiplerinin ödülü olacak Osmanlı İmparatorluğu değişik cephelerde ölüm kalım savaşı vermektedir.Vatanlarını korumaya çalışan Türkler, bazı Ermeni ve Rum uyruklarının, düşmanla işbirliği içinde cephe gerisi silahlı faaliyetleri sonucu iki ateş arasında bunalmıştır. Osmanlının bir kısım Rum uyruğu işgalci Yunan ordusuna katılmış, bir kısmı da Küçük Asya Savunma Örgütü (Elliniki Mikrasiatiki Amina ) çatısı altında, Yunan Ordusunun yanında silahlı faaliyetlere başlamışlardır. Karadeniz bölgesindeki Rumların bir kısmı da Pontus Devleti kurmak için bölgedeki sivil halka yönelik etnik temizlik faaliyetlerine başlamışlardır.Cephe gerisindeki bu türden silahlı faaliyet gösterenlere karşı mukabele ve bölge dışına nakli hem sivil halkın hem de ordunun ikmal yollarının güvenliği açısından kaçınılmaz hale gelmiştir.Savaş koşullarında alınan ve uygulanan bu türden önlemlerin soykırım olarak çarpıtılarak, Türkiye Cumhuriyeti’ne fatura çıkarılmasının hiçbir hukuki dayanağı ve tarihi gerçekliği yoktur.
1911-1922 arası, 11 yıl boyunca çok yönlü saldırılara karşı yurdunu savunan mazlum bir milletin meşru mücadelesine karşı bu tür iftiraların arka planı üzerinde düşünülmelidir. Ülkeyi savunmanın suç, yurttaşı oldukları ülkeye karşı düşmanla işbirliğinin masumiyet olarak çarpıtılması, Türklerin diğer etnisitelere karşı soykırım yapan hoşgörüsüz bir millet, Türkiye Cumhuriyeti’nin soykırımla kurulan bir devlet olduğu algısını pekiştirmeye yöneliktir. Bunun bir adım sonrası, soykırımla kurulduğu için meşruiyet temeline dayanmayan Türkiye Cumhuriyeti’nin uluslar arası camiadan tecrit edilerek karantinaya alınmasını sağlamaktır.
Sözün kısası, emperyalizme baştan teslim olup, köleliğe razı olmadıkları için asla bağışlamadıkları bir milletin atalarına iftira atarak faturanın günümüz Türkiye’si tarafından ödenmesi istenmektedir. Sorunun temelinde her türlü saldırı ve yok etme çabalarına rağmen kök saldıkları bu coğrafyadan bir türlü sökemedikleri bir milletin varlığından duyulan rahatsızlık vardır. Yüzyılların hıncıyla, soykırım iftirası üzerinden Türkiye ve Türklere karşı düzenlenen Postmodern Haçlı Seferinin gerçek nedeni budur!
