Kendilerine bakılan ama görülmeyen psikiyatri hastaları o kadar çok ki. Psikiyatristlerin çoğu muayene odasının ya da terapi ortamının dışında bırakın görmeyi o hastalara bakmazlar bile. Dışarıda yok sayılan psikiyatri hastaları en çok psikiyatristler tarafından ayrıştırılırlar.
Psikiyatristler tarafından yani psikolojinin erbabları tarafından ötekileştirilen psikiyatri hastaları toplumca nasıl ötekileştirilmesin! Damgalamayın diyen zihniyet kendi olumsuz önyargılarından ve korkularından sıyrılamaz ki toplum psikiyatri hastalarına iyi bir şans versin.
Hastaneler ve poliklinikler psikiyatristlerin kendilerini koruması şeklinde düzenlenir genelde. Psikiyatri hastaları sadece psikiyatristlerin zihniyetinin kurbanı değil mimarinin de kurbanıdır.
Soruyorum ki psikiyatristlere madem korkuyorsunuz o zaman bu mesleği neden seçtiniz? İnanın psikiyatri hastalarından çok psikiyatriye başvurmayanlar daha tehlikeli ve korkutucu olabilmektedir. Psikiyatri hastası olmakla suç işlemek doğru orantılı değildir. Onlar hiç değilse farkındalık sahibi ve tedavi peşinde insanlardır.
Maalesef terapi eğitimi almalarına rağmen bazıları öz terapiden geçmelerine rağmen hasta psikolojisinden bihaber gibi çoğunlukla hastaları yoksayarlar. Buna da etik derler. Psikiyatristlerin bazıları devdir psikiyatri hastaları cüce sanki. O kadar üstten ve yüksekten ve dışarıdan bakarlar ki psikiyatri hastası kendi varlığından şüphe eder.
Kapalı servislerin içine bir psikiyatrist kaç kere girmektedir ve psikiyatri hastalarıyla kaynaşmaktadır?
Sanki psikiyatri hastaları hasta değil de suçludur. Sanki tedavi amaçlı değil de cezalandırma amaçlı bu tip kapalı servislerde sözde yaşarlar. Tabi buna yaşamak değil hayatta kalmak denir.
HEY SEN DIŞARIDAKİ PSİKİYATRİST İÇERİYE GİRSENE!