Gerçekten seçebilir miyiz aşık olacağımız kişileri? Maalesef ki hayır.
Platonik hiç söylenememiş, karşılıksız aşk ise söylenilmiş olanıdır. Sevgi ve aşk bazen olmaması gerekendir. Evet sevmemeliyiz. Evet aşık olmamalıyız. Etik kurallar da bunlardan biridir. Bir psikiyatrist veya psikolog bırakın yaşamayı aşkını ve sevgisini dile getiremez bile hastasına ya da danışanına.
Sevgi ve aşk için neler neler feda edilirken sanat aşk acılarının genelde eseri olarak karşımıza çıkarken sevgi ve aşk için çoğu zaman çırpınırken maalesef ki sevmemeliyiz. Hayat tezatların varlığıyla devam eder. Aşk ve sevgi hiçbir zaman özgür olmadı olmayacak da. Sosyoloji, hukuk hep aşka ve sevgiye engel kurallar koymaya devam edecek. Bu yüzden Sena Şener’in parçasında olduğu gibi görse de görmemezlikten gelecek, duysa da duymamazlıktan. Bilse de bilmemezlikten gelip karşılık veremeyecek insanlar.
Bir yandan sevgi anlaşmak değildir nedensiz de sevilir diyenler öte yandan sevmemelisin demek zorunda kalacaktır. İnsan en çok da kendiyle çelişir de bunu kendisine itiraf edemez. Bağlanma korkusu acı çekme korkusundan ileri gelir çoğunlukla. O yüzden de aldatır ya da çok eşlilik yaşanır toplumlarda. Çünkü aşk acısı baş ağrısına, kulak ağrısına benzemez. Tüm bedeni, ruhu ve aklı sarar. Darmadağın eder. Acıtır ve ağrıtır her şekilde.
Peki ya dokunmak şart mıdır sevmek için? Uzaktan, dokunmadan, görmeden, duymadan sevilebilir mi biri? Evet sevilebilir. Seks aşkla karıştırılır. Aşkın ve sevginin içinde seks olmasa da olur. Maalesef her kavramı birbirine bulaştırıp çorba ettik. Carpe Diem'i yanlış anladık ve aktardık. Ten uyumu şart dedik avunduk ve avuttuk. Leyla ile Mecnun'u unuttuk. Nazım Hikmet’i anlayamadık. Hele Fikriye'yi hasta sandık.
SEVMEMELİYİZ! ÇÜNKÜ SEVGİ GÜNAH, SUÇ, YASAK VE ETİKDIŞI!!
SEVMELİYİZ! ÇÜNKÜ UZAKTAN DA BUNU BAŞARABİLİRİZ. İLHAM ALIP SANATA DÖNÜŞTÜREBİLİRİZ!!