Bir meclis başkanı düşünün ki, "meclissiz, kanunsuz, keyfi yönetim" simgesi olan, sömürgeci saldırganlarla işbirliği yapan sultanlık düzenini övüyor; ulusunun bağımsızlığını, yurdunu dış sömürgecilerden ve onlarla işbirliği yapan halife-sultandan kurtarmış olan, ulusa tüm insan hak ve özgürlüklerini sağlayan ve kendisinin de başkanlığına gelebildiği meclisin yönetimindeki dönemi ise "duraklama dönemi" diye niteliyor!
Bu ne demektir?
Bu "meclis" başkanının, ulusa "meclis düzenini, yani hukuka bağlı, her yaptığının ulusa hesabını vermekle yükümlü, CUMHURİYET DÜZENİNİ" lâyık görmediğini; sarayından ulusu "kulları", yurdu "çiftliği" gibi güdecek, yabancılara da peşkeş çekebilecek "sultanlık" baskıcılığını lâyık gördüğünü açıkça sergilediğini; yani kendisine oy vermiş ulus kesimini bile umursamadığını, onların kendisinin ne ardında olduğunu anlamaktan âciz olduğunu düşündüğünü anlatır, kanısındayım.
BÖYLE DÜŞÜNÜP DAVRANANLARA ATATÜRK´ÜN UYARISINI ANIMSATMAK GEREKİR:
"ULUSAL EGEMENLİK ÖYLE BİR IŞIKTIR Kİ, ONUN KARŞISINDA ZİNCİRLER ERİR, TÂCLAR, TAHTLAR BATAR, YOK OLUR!
ULUSLARIN TUTSAKLIĞI ÜZERİNDE YÜKSELEN YAPILAR HER YERDE YIKILMAYA YAZGILIDIRLAR."
(Bknz.: ÖZER OZANKAYA, CUMHURİYET ÇINARI: MUSTAFA KEMAL´İ ?ATATÜRK? YAPAN UYGARLIK TASARIMI, Cem Yay.
Prof. Dr. Özer Ozankaya