Akşamüstü balkonda oturmuş, Güre'nin denizden esen havasını soluyorum. Kendimi yakından izliyorum sessizlikte... Yaşlandım diyorum; ne çok hastalanıyorum. Küçük bir hava akımı, canımı sıkan saçma sapan bir söz, bütün vücudum kırılıyor demem için yeterli!.. Bunca yaş yaşayıp gün gördükten sonra, oturup da bedenimdeki sızıları dinleyip mızmızlanmanın sırası mı diyorum!
"Aldandı sevenlerim
Bakıp gülümseyen yüzüme.
Oysa laf olsun diyeydi
İnat olsun diyeydi içindeki hüzne
Benim o güleç hâllerim."
METİN DEMİRTAŞ
Oysa hüzün gelip başköşeye kurulmuştu. Kendi kendime, "hazır ol kalbim" dedim.
"Hazır ol kalbim
Türküsünü söylemeye
Derin yara almış
Bir umudun."
METİN DEMİRTAŞ
Sonra arkadaşım, değerli şair-yazar-ressam ADNAN GÖKÇE'nin şiirini anımsadım.
"ÇOK GEÇ OLMADAN..." diyordu. Belki de çok geç değildi!..
Matt Haig'in "Zamanı Durdurmanın Yolları" kitabını düşündüm.
Şimdiye kadar zamanı durduramadım; ama, bundan sonra durdurabilirim belki!
Neden olmasın?..
Şiiri okuyorum bu düşüncelerle:
"Henüz vakit varken:
Huma kuşu yere düşmemiş;
Tavşan dağa küsmemiş;
Bahçedeki nar ağacı çiçek
açmamışken...
Gökyüzü mavi;
Toprak ıslak;
Yaprak yeşil;
Sular kirlenmemişken...
Dostluklar kavi;
Anılar sıcak;
Acılar yaşanmamış;
Sevdalar tükenmemişken...
Son sözler söylenmemiş ;
Sabırlar tükenmemiş;
Zehirli hançerler çekilmemiş;
Ümitler solmamışken...
Sarılmalısın bir kuşun kanadına;
Uçup gitmelisin, o yosun kokulu
kumsallara...
Koşmalısın çocuklar gibi;
Ve sevmelisin o çocuk saflığınla..
Anlamalısın yaprağın ağaçta
misafir olduğunu;
Birgün uçup gideceğini
rüzgârlara kapılıp...
Ve senin de yaprak misali;
Vedalaşacağını günü geldiğinde;
Hayatla, sevdiklerinle...
Yüreğinde yarım kalmış özlemler,
Ardında günden güne solacak
anılarla..."
Huma kuşunun olduğu yerde, mutluluk olduğuna inanılır. Huma kuşu mutluluk ve huzur getiren kuş olarak bilinmektedir; ancak insanların canlı olarak görmesi de olanaksızdır diye düşünülür.
Huma kuşu aynı zamanda Türkçede, Umay olarak bilinmektedir. Umay kuşunun Türk efsanelerinde huzur, bereket getirdiğine de inanılır. Diğer bir sıfatı ise bereket getiren tanrıdır. Huma kuşu, devlet kuşu olarak da bilinmektedir.
Onun yedi kat göğün üzerinde, felekler ve burçlar arasında dolaşıp Allah'a ulaştığına da inanılır:
"Ne erenler gelip geçti
Bular yurdu kaldı göçtü
Pervâz urup Hakk'a uçtu
Hüma kuşudur kaz değil" demişti Yunus Emre.
Zaman dedim, belki de izin verir biraz daha...
Dün, sevgili arkadaşım, şair- yazar Sevsen Aslantepe bir yazısını gönderdi. Yazının başlığı ZAMAN ve ROMAN...
Yer yer şiirdeki dizelerin arasına serpiştireceğim, Sevsen'in yazısından alıntıladığım bölümleri...
"Zaman, zaman zaman acımasızdır.
"Geçse" dersin uzar gider. Önüne çıkanı ezer geçer.
"Geçmese" dersin, dursun istersin, umursamaz, geçer gider . Elinde bir kaç parlayan an kalsa, ona da şükredersin.Gerisi kadranda erir gider."
**********
Adnan Gökçe'nin dizelerindeki gibi; acılar yaşanmamış, sevdalar tükenmemiş, ümitler solmamışken, yani gençken...
"Gençken zaman yolun başındakilerin üzerinden uçarak onu, gizlice izleyen bir alıcı kuştur. Başını şöyle çevirsen görebilirsin. Kavak yelleri herkesi kör eder, olası değildir görmen.Başını alır bir duman, yerden kesilir kararlı ve bilgiç ayakların."
***********
O zaman sarılmalısın bir kuşun kanadına, uçup gitmelisin kumsallara, eğer şansın yardım ederse... Etmezse!..
"Gençken ; zaman başının üzerinden geçer. Ezilirsin altında, o ilerler. Sen de hemen dizlerindeki tozu silkeler, yola devam edersin; ama, gençken neden düştüğünü sorgulamayı da bilmezsin."
************
"Koşmalısın çocuklar gibi, o çocuk saflığınla sevmelisin" diyor şair de, ya erken yaşta örselenir, koşamazsan!
"Erken zamanda yara alanlar, genelde bütünüyle iyileşemezler. Yarım ya da eksik yürümeğe devam ederler.Ağır yaralananlar da olur, yürümekten vazgeçenler de ..."
*************
"Sonra da "Çok kısaydı" derler. Nedense kısalır sanki yıllar, kanatlanır uçarı zaman, kayar su gibi avuçlar arasından, habersiz...
Sana kalan son zaman ise, sanıldığı gibi hüzünlü değilidir. Tüm inatçı düğümleri ardarda, bir bir açarsın. Öte öğretilere dur der, yolun sonunu görür, acıtmadığını duyumsarsın.
Doyumsuzdur bu son bölüm, bitmesini istemediğin güzel bir romanın son sayfasıdır. Yaşayamadıkların artık önemsizdir. Dostlar "Değiştin" derler. Sen ise öğrenmenin sonsuz, zamanın sonlu olduğunu anlamışsındır; yine de mutlusundur.
Gülüp geçebilirsin artık ölümlü olma gerçeğine. Kendini hak ettiğin kadar sever, yolun sonuna kayıtsız ilerlersin. An gelir, roman biter."
Öyle veya böyle, zaman geçer; yanında olanlarla, güzel zamanlar geçirdiklerinle avunur ve sonunda "Sonra işte yaşlandım." dersin!..
HOŞÇA KALIN.
Fotoğraf: Gökçe ve Güzel aileleri - Vildan Güzel ve Sevsen Aslantepe
