Türkiye´nin tarımsal ürünleri arasında en büyük paylardan birini alan ve ekonomik önemi oldukça yüksek olan turunçgil yetiştiriciliğinde, pek çok zararlı ve hastalıktan dolayı verim ve kalite kaybı meydana geldiğini belirten Çukurova Üniversitesi (ÇÜ) İmamoğlu Meslek Yüksek Okulu Öğretim Üyesi Prof. Dr. Mehmet Bora Kaydan, turunçgil yetiştiriciliğinde mücadele edilmediği takdirde ciddi kayıplara neden olan turunçgil unlubitine karşı kimyasal yöntemlerin yetersiz kaldığını, devreye sürdürülebilir tarım içinde önemli bir uygulama olan biyolojik mücadele yöntemlerinin girdiğini söyledi.
Turunçgil yetiştiriciliğinde zarar meydana getiren böceklerin önemli bir grubunu oluşturan coccoidler (Hemiptera: Coccomorpha) arasında yer alan turunçgil unulubitinin, turunçgil yetiştiriciliğinde mücadele edilmez ise önemli zararlara neden olabileceğini ifade eden Prof. Dr. Kayadan, turunçgil unlubitinin biyolojisi gereği genellikle bitkinin saklı yerlerini tercih ettiğini, bununla birlikte salgıladıkları mumsu salgılar ile vücut yüzeyleri kaplı durumda bulunduğunu söyledi.
Hem biyolojik özellikleri dolayısıyla saklı yerlerde yaşamalarından hem de vücut yüzeylerinin mumsu salgılar ile kaplı olmalarından dolayı unlubite karşı uygulanan kimyasal mücadele yöntemlerindeki başarı şansının düşük olduğuna vurgu yapan Prof. Dr. Kayadan şunları kaydetti;
"Uygulamada üreticilerin kimyasal sayısını arttırmanın başarı şansını arttıracağı görüşü olsa bile bu yaklaşım çevreye olumsuz etkisinden ve üründe kalıntı sorunlarından dolayı tercih edilmemelidir. Bu aşamada unlubitin mücadelesinde, sürdürülebilir tarım yaklaşımında önemli bir uygulama olan biyolojik mücadele üzerinde durulmaktadır. Tarımda biyolojik mücadele kısaca, zararlı etmenlerin (hastalıklar, hayvansal zararlılar, yabancı otlar gibi) mücadelesinde biyolojik etmenlerin (doğal düşmanlar) kullanılması olarak tanımlanabilir. Biyolojik mücadele, sürdürülebilir yaşam anlayışının en önemli unsurlarından biri olup doğal dengeyi baz alan bir yaklaşımdır. Biyolojik mücadelede kullanılan doğal düşmanlar predatörler (avcı böcekler, avları ile doğrudan beslenirler), parazitoidler Tarımda biyolojik mücadele kısaca, zararlı mücadelesinde biyolojik etmenlerin kullanılması olarak tanımlanabilir. Biyolojik mücadele, sürdürülebilir yaşam anlayışının en önemli unsurlarından biri olup doğal dengeyi baz alan bir yaklaşımdır.
Zararlı böceklerin bir tarım alanındaki yoğunluğunun ekonomik zarar seviyesi altında tutulabilmesi için faydalı böceklerin kullanılmasının en bilinen biyolojik mücadele şekli olduğunu ifade eden Prof. Dr. Kayadan "Biyolojik mücadele, unlubite karşı çok başarılı bir yöntem olarak uygulanmakta, bu şekilde kimyasal uygulamalardan dolayı doğaya verilen zarar önlenebilmektedir. Turunçgil unlubitinin birçok yerel doğal düşmanı bulunmasına rağmen, Avustralya kökenli avcı böcek Crtyptoleamus montrouzieri (Mulsant) (Coleoptera: Coccinellidae) ve parazitoit arı Leptomastix dactylopii Hovvard (Hymenoptera: Encyrtidae) uzun yıllardır turunçgil unlubitinin biyolojik mücadelesinde kullanılmaktadır." dedi.(CO)
