Cesur Masum

farları patlamıştır bütün uçurumların
kucağımda tek başına duran bir kutu antidepresan
ters dönmüş bir kaplumbağayı düzeltmiyor bir çocuk
elbette ona saygısından
 
ormanlar kopuyor damarlarından
kompartımanlar ve kötü koşullar
kıyamet gibi kopan başka konular
ellerinde makas var fotoğraflarla
akıbeti felaket zinciri
zarif tedavilerle avunan temennileri
kalbinde saklı rüyalarının hazin bedenleri
alnında öksürük krizleri
alnında ezan sesleri
üstüne çıkmış hızla giden bir kurşunun
sanki saplanmak için kendini arıyor gibi
ne ilginç değil mi
ne fantastik bir intihar biçimi
 
bir filmi kıskanıyorum kafamda ilah yok
atların hepsi gülmekten çatlıyor kahramanlığıma
korkular ve kokular içinde vazgeçiyorum bu armağandan
 
sevdiğim her kağıda şiir yazacak kadar şımarık olmadım hiç
teklif ediyorum sarhoşluğu bu seferki iknaya
sırf ağlamak gelmiyor içimden diye
herkese teslim oluyorum