Geçenlerde cumartesi günü doktora gittim. İlaç reçetesini aldım, başladım nöbetçi eczane aramaya koskoca Turgut Özal Bulvarı´nda nöbetçi eczane bulamadım. Aynı akşam saat 18.30´da görevli olduğum için Adana 5 Ocak Stadı´na gitmek üzere dolmuşa bindim.Gazipaşa´dan geçerken nöbetçi bir eczane görüp yarıyolda dolmuştan inerek eczaneye girdim. Eczane´nin üçte ikisi kozmetik ürünleri ile dolu olup, geri kalan bölümü ilaçlara ayrılmıştı. İlaç almak için gelenlerin büyük bir bölümü doktorunun yazdığı dozda ilaç olmaması sebebiyle, istekleri karşılanmadan geri dönüyorlardı. Nitekim benim başıma da aynı olay geldi ve istediğim ilaçtaki farklı doz sebebiyle talebim karşılanmadı. Adı üzerinde ? Nöbetçi Eczane? insanlar oraya geldikleri zaman ilaç ihtiyaçlarınınkarşılanması gerekiyor. Zevkine ziyarete gelmiyorlar oraya, gece yarısı kozmetik almak için mi uğrayacaklar nöbetçi eczaneye. Öte yandan; bu eczanenin, Gazipaşa´nın ekonomik konumu göz önüne alındığında, kozmetik türdeki ürünleri sergilemesine ticari açıdan ihtiyaç olduğu bir gerçek. Ancak, asli görevini de yapmasına engel teşkil edecek hiçbir mazeretinin olmadığı da bir vakıadır.
Aynı akşam maçtan çıktım ve İtimat dolmuşuna binerek evin yolunu tuttum. Bindiğim dolmuşu kullanan şoförün koltuğunun yan tarafının üst kısmında ?Lütfen Cep Telefonu İle Yapacağınız Görüşmeleri Kısa Tutunuz.? şeklinde bir yazı gördüm. Tarifi olanaksız bir sevinç duydum. Öyle ki benim gibi rahatsızlık duyan insanların da olması sebebiyle, böyle bir ifadeye yer verildiğini düşündüm. Dolmuş şoförünün de böyle bir düşünceye sahip olduğundan da emindim. Sonuç itibariyle, şoförün omzuna dokunup memnuniyetimi dile getirerek, söz konusu levhayı daha görünebilir bir yere asmasını isteyecektim ki o da ne! şoför kulağında telefon sohbet ediyor. Hem de ne sohbet, Yeni Vilayet´te başlayan konuşma, otoban köprüsünün üstündeki Çetinkaya Mağazası´nın oraya kadar devam etti. Sevincim kursağımda kalarak evimin önünde dolmuştan indim . (CİHAT OVALI)
