başımız hep biraz eğik

avucumuzdaki çizgilerin peşinden

Orta Doğu sınırında düğümlenmiş

Babil’den göç eden sorulardı

süresiz bekleyen.

hep bir gülüşe geç kalışı bu kadının

bu Akdeniz yüzünden

her balık aklında bir düşle gezerdi çünkü

suların öte yanında sımsıcak

uyurdu bebekler

ve bir masal gibi dinlerlerdi

dalgaların melekten şeytana dönüşünü

bu Akdeniz yüzünden

batık her tekne kucağında beşik gibi sallarken ölümü

bir çapanın ucunda düğümlere dolandı yaşam

hep Batı’nın ortasındaydı bir ucu

ve hep ıslak

neresinden çeksen düğümün

titrerdi yüreği her ölümlünün

bir kadının bakışları uzuyordu

sıkıldıkça düğüm

yağlı, siyah ve yosunlu akardı göz yaşları

elindeki çizgilerin içinden.