Kimilerine göre çocuk en büyük sermayedir?
Bu bakış açısına bağlıdır tabii? Sermayenin hangi yönde değerlendirileceğine yani?
Çocuk çeteleri vardır, en ağır ve ibretlik cezaları hak eden, çocukların hayatını mahvetmek uğruna kendi geleceklerini kuran, o kanlı elleriyle lokmasını yiyen, lânet paralarla yaşamını sürdüren?
Duygu sömürüsü gibi en hafif yerden başlayıp çocukları sakat bırakıp onları dilendiren, hırsız olarak yetiştiren, her türlü kötü işlerde kullanan insan müsvetteleri olarak hayatını sürdürmek isteyenler.
Hani çocuklar geleceğimizdir, yarının büyükleridir diyorduk ya?
İşte bu soysuzlar, kan emici vampirler, biz öyle deyip, öyle düşünürken insanları en ağır şekilde canlandırıyorlar; çocukların yaşamından altın yıllarını çalıyorlar kanlı elleriyle?
Çocukluğun değerli kılınıp kılınmadığı dönemler, süreçler vardır toplumların ve devletlerin yaşamında?
Gelişmiş ülkelerin bazılarında daha çok önem verildiğini duyuyorum, tanık olunan da var, çocuklara çok kıymet verdiklerine..
Bir zamanlar Yaşar Kemal´le ilgili bir şeyler de okumuştum?
Bir roman da olabilir tabii? Ya da röportaj?
Sahipsiz kalan çeteleşmiş bir yığın çocuğun ordan buraya dönüp durması, sonra ilkelce işkencelere, baskılara, kıyımlara uğraması. Ölümcül saldırılarda hayati kazalar geçirmesi?
Sonra?
Adana Kaçkaç´ında can havliyle kaçan insanların çocuklarını kaybetmesi. Bunlardan bir kızın Toroslar´da bir duvar dibinde uyuyup kaldığını, sonra da bir kadının himayesine alınarak evlenip yuva kurduğunu yine adını anımsayamadığım bir kitapta okuduğum geliyor aklıma.
İşte çocuk meselesi böyledir?
Gelinen nokta, toplum ve ülkelerin geleceğin ışıkları olan çocuklara sahip çıkmaları, onların eğitsel yönüyle hazırlanarak güzel bir çocukluk geçirmelerinin ve eğitsel yönden donatımının sağlanabilmesidir. Gelecekten ancak o zaman umutlu olmamız olasıdır, o zaman yarınlarımızın ufkuna doğacak uygarlık güneşiyle geleceğe emin adımlarla ilerlenebilinecektir.
