Başka bir aşk istiyor, aşkınla çarpmaz kalbimiz,
Ey vatan gözyaşların aksın, sapıttık çünkü biz.
(Harbiye Marşı gibi)
Öğretmen, önceleri hep başta, yüksekteyken
Bir de baktık ki düştü bel hizasına birden.
Ordan da yavaş yavaş kaydı aşağı doğru;
Baldır, diz, bilek derken.. zorlandı parmak ucu.
Öğretmen Çorapları çıktı tam bu sırada,
Gazete reklamları bıçak oldu yarada.
Hergün aynı terane bıktırdı kitleleri,
Silindi kafalardan şüphe işaretleri.
Kalçayı iyi sarar güzel durur bacakta,
Kullanırsın zamanla, lif, paspas olarak da.
Biraz belden aşağı, biraz dizden yukarı,
Çıplak yerler içindir Öğretmen Çorapları.
Külotlusu da vardır, külotsuzu da vardır;
Bir mesleğe bir imaj ancak bu kadar yansır.
Öğretmenle çorabı yan yana koy da düşün:
Böyle bir ikiliyi kucaklayamaz düşün.
Bu iki ince kavram öyle bütünleşti ki
Atom parçalandı da bu parçalanmaz belki.
Öğretmen Çorapları tıpkı adı gibidir,
Yıkayıp yıkayıp giy, kaçmaz elastikidir.
Hiç bir çorap bu kadar dayanıklı değildir,
O eskimez; tersine su eskir, sabun eskir.
Çorapla tesçillendi öğretmenliğin yeri
Şahdı şahmaran oldu dökün tuzu biberi.
Öğreten öğrenen mi bu da en acıklı hal
Bazan deve bazan kuş devekuşuna misal.
Baş ayağa düşerse ayaklar başa çıkar;
Bahçeyi böcek sardı, sevinsin yarasalar.
