O yıllarda Seyhan ırmağının doğusuna Karşıyaka denirdi. Asri mezarlığa kadar Garşıyaka (diğer k´yıda biraz gırtlaktan okursanız Karşıyaka´nın Adanaca´sını söylemiş olursunuz)? Taşköprü´nün doğu ucundan sola dönünce Kozan Çarşısı vardı. Hala da var. Ve hep olduğu gibi keşmekeş ve karmaşa içinde canlı ve kalabalık. Çarşının orta yerinde bir kışlık sinema vardır: Kışlık İpek Sineması. Karşıyaka´nın tek kışlık sineması. O yıllarda hep Türk filmi oynatıyor. Arada sırada yabancı film oynattığı da oluyor doğal olarak. Şehirdeki kışlık sinemalara gitmek biraz sorundu çünkü?
Bir çok Türk filmini o sinemada izledik. İki film birden oynardı birinci film kesinlikle eski bir film olurdu; ikinci film o günlerde gösterimde olan filmlerden biri?
O siyah beyaz filmlerden unutamadıklarım var; şimdi onları tektek saymayayım çoğunlukla Kurtuluş savaşı ile ilgili filmler aklımdakiler. Bazılarında ya sonunda ya da uygun bir yerinde Türk Bayrağı dalgalanıverirdi salon alkıştan yıkılırdı? Bayrak, İnsanları heyecanlandırırdı. Belki filmin yarattığı duygusal hava da etkili oluyordu ama seyirci bayrağını seviyor ve onunla heyecanlanıyordu?
O yıllarda yeni yeni göç almaya başlamış Adana´da özellikle, Doğu ve Güneydoğudan gelenlerin oluşturduğu mahalleler fabrikaların etrafını sarmaya başlamıştı. İpek Sinemasının seyircileri de o mahallelerdendi?
70 li yılların ortalarında evlendim, evlendiğimde Rahmetli Babam Rumeli geleneklerine uygun olarak Bayrak ve Kuran hediye etmişti. Ulusal bayramlarda o bayrağı balkonuma asardım. Resmi dairelerin bayrak asma zorunluluğu olduğundan bir komşum apartmanda resmi daire var sanırmış! Sonra ortalık karıştı korkunç bir iç kargaşa ile sarsıldık. Sağcı solcu kavgası, solcu-solcu kavgası. Tozdan dumandan ferman okunmadığı günler. Ben yine, balkona bayrak asmaya devam ediyorum, bir arkadaşım uyardı ?dikkat et faşist zannederler?. Vay canına nereye gelmişiz yahu!
Türk Bayrağı ve Faşizm! Ya faşizmi ya da Tarihimizi bilmiyorduk. Özellikle ulusal kurtuluş savaşımızı bilmiyorduk! Emperyalizme karşı, bir ulusun tek bir kimlik altında, yurdunu emperyalizmden kurtarmak için yaptığı kitlesel savaşta altında toplandığı bayraktı o. Dünya uluslarının her birinin bir bayrağı var ve her bayrağın da bir öyküsü ve tarihi vardır. O ulusların o öyküler kutsal bir metin halinde akıllarına yazılmıştır. Bayraklarını izlerken zevkle, duyguyla anımsıyorlardır. Türk Bayrağımızın da öyküsü, rengi, biçimi bana güzel geliyor, açık söyleyeyim: duygulandırıyor.
Bayrak ulusu temsil ediyor. Devlet ulusu yönetmek için ya geleneksel yollardan ya başka yollardan şekli şemaili ortaklaşa saptanmış bir organ; hükümet ise bu devleti yönetmek üzere yine çeşitli yollardan biriyle seçilmiş bir organ. Devlet kalıcı bir kurum. Egemen olduğu bir yeryüzü parçası ve yönettiği bir ulus var ve uluslararasında tanımı yapılmış olan bir kurum. Değiştirilmesi çok kolaylıkla olmuyor. Ülkelerin ve ulusların sorunu hükümetleriyle; çoğunlukla değiştirilmesi gereken o? Bu gün ülkemizin sorunu hükümet sorunu. Devletin iyi yönetilememesi sorun?
Yıllardır dikkatle izliyorum hükümet karşıtı çoğu gösterilerde Türk Bayrağı yok! Şimdi insanın aklına şu soru geliyor ?Arkadaş siz kime karşısınız??
Son zamanlarda ülkemiz çok sıkıntılı günler yaşıyor. Ortak değerlerimize sahip çıkmanın şimdi tam zamanı değilmi? Niçin ulusalcılık bir hastalıkmış gibi uzak durulan bir kavram? Ne zararını gördü bu ülke? Birkaç şovence söylemle ulusalcılık bağdaştırılamaz ki.
Barış istiyoruz evet! Fakat kim için? Barış istemek için alanlara toplanıyoruz tamam da hangi kimlikle? Herkes kendi kimliğine uygun bulduğu bayrak benzeri şeylerle çıkıyor alanlara.
Barış isterken yeni çelişkileri derinleştirmenin barışa yararı olur mu?
