İşin buraya geleceğini taaa başından biliyorlardı. Allayıp pullayarak küreselleşme pazarlamaya, Kopenhagen kriterleri satmaya devam ettiler.
90 ların yükselen değeri küreselleşmeydi. İnsanlar sokaklara dökülmüş ?ey sermaye gel bizi de sömür yeni sömürgeciliğe hazırız? diye bağırıyorlardı?
Başlangıçta hepsi 10 devletti; sonra ayıp olmasın diye ?G? nin kapsamını genişlettiler; şimdi 20 galiba!
Artık dünya tek kutupluydu ?ideolojilerin sonu gelmişti?! Artık sınıf kavgası filan bitmişti. Birey öne çıkarılmalıydı bireysel girişimcilik ve sermayenin önündeki tüm engeller kaldırılmalıydı. Benzerlikler değil farklılıklar öne çıkarılmalıydı.
Tarım ürünleri daha düşük maliyetlerle nasıl olsa bazı ülkelerde yetişiyordu ucuz fiyatla siz de oralardan alın diyerek tarımsal üretim; ilkel teknoloji ile emek yoğun işletmelerde endüstriyel üretim yapılır mı yahu? Diyerek gelişmeye çabalayan ülkelerde sanayi yok edildi. Artık bu ülkeler Bisiklet pompası bile yapamıyorlar. Satın alıyorlar. Parayı nerden buluyorlar diyeceksiniz, parayı da borç veriyorlardı. Faizini ödeseniz yeterdi. Gelişmeye çabalayan Ülkeler ?borç ödeyebilirliklerine göre derecelendiriliyorlar!
Durup dururken Afrika´da, Asya´da okyanus aşırı ülkelerde din ve mezhep savaşları çıkmaya başladı. Müslümanlığı iyice radikalleştirecek mezhepler oluşturuldu, bunların önderlerine çok büyük olanaklar verildi sonra da ?uygarlık düşmanı? ilan edilip yok edilmeye çalışıldı. Bu çalışma bu gün sürmekte ama ne yazık, yaratılan Frankeştayn durdurulamıyor!
Dünya iki yüz yıldan bu yana açlık kavramının somut gerçekliği karşısında korkuyla ürperiyor. Bundan kırk elli yıl önce açlık ve yoksulluk denilince biraz da ideolojik ajitasyon amacıyla Çin ve Hindistan akla geliyordu hatta işi ?bir gün gelecek her beyaz adama üç Çinli düşecek? demeye kadar götürmüşlerdi. Aksilik bu ya şimdi tam tersi neredeyse her Çinli bir beyazı doyurmak için çalışıyor! Hindistan ise dünyanın ileri teknoloji laboratuarı gibi? Hesaplar bu aşamada hafif bir sapma göstermişti. Hesabın şaşma nedeni ise ulusalcılıktı. Hala bir öcü gibi göstermeye çalıştıkları kavram!
En başta yazdığım gibi işin nereye varacağını biliyorlardı. Fakat hazırlıkları yoktu. Gerçi hazırlığa ne gerek var zaten adamlar yollarda ölüyorlardı. Ama tahkimatı geliştirdiler sınırları daha aşılamaz hale getirdiler. Tıpkı Ortaçağın derebeyi şatoları gibi Avrupa ve ABD kendini iyice güvenceye aldı, en azından, yasalar çerçevesinde, demokratik yollardan.
Suriyeli küçük çocuk cesedinin bir gazeteci tarafından çekilen fotoğrafının işgüzar bir yazı işleri görevlisince tüm dünyanın dikkatine sunulması ve bunca yıldır evire çevire kullandıkları medyanın bu fotoğrafı ve sürüp giden insanlık dramını görmezden gelemeyişi bir an durup ?biz ne yapıyoruz yahu? demek zorunda kaldılar.
Buna da bir çözüm bulacaklardır. İşin buraya geleceğini taa başından biliyorlardı demiştim ya: 90 lı yılların daha başlarında Club of Rome´dan Bertrand Schneider diye biri ?Milyonlarca insan gelecek, bunu önlemek için, vur emrini kim verecek? diyor.
Bu günlerde Türkiye bir seçime hazırlanıyor. Siyasi partiler arkası arkasına seçim bildirgelerini açıklıyorlar. Bu bildirgelerden biri bile sisteme değinmiyor. Sorun yukardan aşağıya anlatmaya çabaladığım üzere ?sistem? sorunu?
CHP seçim bildirgesinde hiç olmazsa küçük bir paragraf Dünyanın Sorunları başlığıyla oluşturulup son 30 yıldır Türkiye de içinde olmak üzere insanlığın üzerine bir karabasan gibi çöken bu ?sistem? e bir eleştiri getirebilirdi.
Ben göremedim.
Meraklısına küçük bir not: Bertrand Schneider´in bu sözlerini ?Globalleşme Tuzağı, Demokrasiye ve Refaha Saldırı? (Hans-Peter Martin- Harald Schumann çevirenler Özden S. Karadana-Mahmure Kahraman Ümit Yayıncılık Ankara 1997)isimli kitaptan aldım. O zamanlar; henüz küreselleşme bu kadar zarar vermeden konuya dair önemli ipuçları veren bir kitap. Öneririm.
