Büyük umutlarımız vardı. Yaklaşık 200 yıldır bu umutlarımızla yaşadık. Bunların içinde çağdaşlık vardı (önceleri muasır medeniyet derdik), refah vardı, bölüşüm vardı, imtiyazsız sınıfsız kaynaşmış kitle olmak vardı, din işleri ayrı dünya işleri ayrı olmak vardı. Demir çelik vardı, şeker, yağ, un, vardı. Bez vardı?
Çok uğraştık bu umutları gerçekleştirmek için; fermanlar çıkarttırdık, senetler imzalattık, teşkilatı esasiye kanunu çıkardık, ayan meclisi, meclis-i mebusan seçtik.
Sonraları bu umutlarımızı yaşama geçirmek için yollar aradık. Silahlı silahsız savaşlı ya da barışlı yollar denemeler yaptık. Olmadı olamadı?
Mustafa Kemal işte yüz yıllar süren bu umut ve bu umutları yaşama geçirme yöntemini bulmuştu: Top yekun kalkınma yöntemi? Bu yöntemi gerçekleştirmek için altı ok ilkeleri geliştirilmişti. Bu ilkeler ilham ya da vahiy olarak gelmemiş yüzyılların deneyimiyle oluşturulmuştur.
Önce ?Şekl-i hükümet Cumhuriyet olacaktır?. Bu cumhuriyet Milliyetçi olacaktır; ?İmtiyazsız sınıfsız bir kitle?. ?Kimsesizlerin kimsesi olmak için ? bu cumhuriyetin Halkçı olması gerekiyordu. Kimsesizlerden bir birey ve üretici güç yaratmak için Devletçi olması gerekiyordu. Bu işlerden Cumhuriyet Devrimleri olarak söz ediyorsak Devrimci olmak gerekiyordu. Tüm bu işlerin birbirinden kopuk olmaması için Laik olmak gerekiyordu. Ulusal sınırlarının güvenliği ve komşularıyla güçlü dostluklar kurulması için güçlü bir Ordu gerekiyordu bu ordu Cumhuriyetin Ordusu olacaktı. Mustafa Kemal uygulandığı ilk on yıl içerisinde bu ilkelerin tümünü yaşama geçirmiş ve sonuçlarını da almıştır.
İşte bu ilkeler sayesinde; taa o zamanlar Dünya güçlü bir Türkiye Cumhuriyetinden söz ediyordu.
Bakın, şimdi ne oluyor?
Adam çok kötü bir komşuydu evimizin karşısında sürekli olarak bizi taciz ediyordu. Kutsal bildiğimiz her şeye küfrediyor, kadınlarımızı ve çocuklarımızı taciz edip korkutuyordu. Adamı bir biçimde susturmamız, pasifize etmemiz gerekiyorken evimizin ailemizin içine aldık başköşeye koyduk. Hala küfretmeyi sürdürüyor. Bunu da çok büyük bir iddia ile yapıyor.
İşte Mehmet Bekaroğlu dediğimiz karşı komşumuz evin içine girince böyle şeyler yapıyor. Hane halkından bir tek kişi çıkıp ?Yahu Kemal Bey bu adamı başımıza bela diye mi getirdin? diyemiyor. İşin anlamaya çalıştığım daha doğrusu anlayamadığım kısmı işte burası: muhtereme tepki yok!
Örgütlerden tepki yok! Protesto yok! Neden? Bekaroğlu´nun raporu meclis başkanının söylediklerinden daha mı az saldırgan? Adam açık seçik CHP, AKP gibi olmalıdır diyor. Bir kişi çıkıp da ?hadi canım, sen oraya? demiyor. Diyemiyor!
Neden? İşte bu aşamada Küçük Hesaplar devreye giriyor. Herkesin bir beklentisi var o beklentilerin gerçekleşmesi Kemal Bey ve ekibine karşı çıkmamaya bağlı. Ve, o başta anlatmaya çabaladığım kısaca özetlemeye çabaladığım Büyük Umutlar, ne yazık küçük hesaplara feda ediliyor.
CHP de tuz da kokmaya başladı galiba!
