Türkiye Cumhuriyeti aşağı yukarı 40 yıldır bir savaş sürdürüyor. Zaman zaman düşük yoğunluklu zaman zaman yüksek yoğunluklu olan ama sürüp giden bir savaş bu? Ne zaman hangi koşullarda sona erdirileceği de bilinmiyor.
Devleti yönetenlerin bu 40 yıl içerisinde bu savaşla ilgili tutumları da bu savaşın bunca yıl sürmesinde önemli bir etken. Çeşitli iktidarlar gelip geçti her gelip geçen iktidarın konuya dair yaklaşımı Devlet aleyhine olmak üzere yanlışlıklarla dolu olduğundan sorun bir çığ gibi büyüdü. Bu gün gelinen noktada olay artık bir asayiş sorunu olmaktan çok bir iç savaş görüntüsünde. Şimdilik siviller bu savaşın sadece mağduru. Tarafı değil. Zaten sürüklenmek istenen nokta da orası; sivillerin de taraf olduğu bir savaş.
Geçmiş başkaldırı hareketleri ya da daha doğru deyimle isyanlar bu kadar uzun sürmemiş. İyi kötü çok kısa zamanda bastırılmış. Bazıları birkaç yılda, bazıları birkaç ayda, bazıları birkaç günde bastırılmış. Sonra yaşam ulusal sınırlar içerisinde birlikte sürdürülmüş. Parlamenter düzen içerisinde çözümlenmiş her şey. Görünüşe göre çözümler bulunmuş denilmese de birlikte yaşam sürmüş, bu güne kadar olduğu gibi, göreceli de olsa sürdürülebilmiş.
Bundan sonra neler olacağını kesin olarak bilmek olası görünmüyor.
Bundan 50-60 yıl önce bazı ailelerin toplu olarak Çukurova´ya sürgün edildiklerinden söz edilirdi. Bunlar ?kürt harbinden? sonra sürgün olarak gelmişler. Fakat bu konu söylenip geçilirdi. Hiç kimsenin o ailelere ya da mensuplarına herhangi bir görünür husumeti veya başka ayrımcı bir tavrı olmadı. Ben tanık olmadım. Bugün durum her iki taraf için de çok farklı? Bu 40 yılın 30 yılı sıcak savaş halinde her iki taraftan ölenler yaralananlar on binleri buldu. Devlet kendi ölülerine görkemli törenler düzenliyor. Her akşam haber bültenlerinde acıklı sahneler gösteriliyor yetim kalan çocuklar boynu bükük perişan anne babalar ve eşler? Sloganlar ve ilahiler arasında defnediliyor ölüler. ?Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez? 30 yıldır kulaklarımızdan hiç gitmiyor. Haber dinlemekten korkar olduk.
Siyaset, beşuş bir çehreyle birlik beraberlik üzerine nutuklar atmakta.
Ortalıkta hiç sorumlu yok. Sorumlulardan hesap sormaya niyetli kimse de yok! Yanlışlık yapmayalım; iktidar sorumluyu buldu: CHP! Şehit cenazesine katılan bir CHP li vekile ?teröre siz destek veriyorsunuz? diyerek yumruk atılıyor. Yaratılan algıya bakın! Sanırsınız ki; CHP Oslo ve Dolmabahçe mutabakatlarını yapmış, paramiliter bir güç oluşturmuş PKK ya yardım ediyor. Aylardır temizlenemeyen patlayıcı ve sair silah yığınakları yapılırken vali ve kaymakamlara emir vermiş, onlar da göz yummuşlar. AKP sanki 1 Kasım seçimlerinde iktidara gelmiş de CHP 14 yıldır iktidarda terörü önleyememiş, destek veriyormuş. Salı günkü gurup toplantısında Ahmet Bey sızdırılan 50 milyon kimlik bilgilerinden de CHP yi sorumlu tuttu! İnsanın inanası gelmiyor!
Bir gün bir biçimde sona ereceğini düşünmemek olası değil. Her şeyin bir sonu olduğu gibi terörün de bir gün sonu gelecek. İşte burada aklıma o soru geliyor: Ahmet beyin Cuma namazları şişeden çıkmış olan cin´i yeniden şişeye sokabilecek mi?
Acılarımız o kadar yaygın, derin ve unutulmayacak boyutlara ulaştı ki? Nasıl unutulacak?
Boşnaklar, savaştan sonra, Saraybosna´da bomba düşen yerleri kırmızıya boyamışlardı. Avrupalılar ?o boyaları silip çukurları doldurun yoksa sizi AB ye almayız? demişler. Gönülsüz olsalar da görünür yerlerdekileri siliyorlardı.
Herhalde bize de ?unutun yoksa AB´yi unutun? diyeceklerdir.
Bir araştırıp soruşturun bakalım: Boşnaklar AB ye girdimi?
