Sene 1973´te en sevdiğimdi Hayat Bilgisi kitabı. Atatürk´ün resminin, andımızın ve İstiklal Marşının yer aldığı sayfalarla başlardı. Selanik´teki evden çıkan adımların, ilk öğrenimini aldığı Şemsi Efendi mahalle mektebine ve oradan kurtuluşa, cumhuriyete giden izleriyle devam ederdi. Elinde gazetesiyle koltuğundaki babanın, yün yumağıyla annenin, kediyle oynayan çocuğun, sobanın üzerinde kestane patlatan büyükannenin, düdüğüyle gece bekçisinin, kapıyı çalıp mektup bırakan postacının yaşadığı zamanlarla son bulurdu.
Cumhuriyetin içine doğmuştuk. Ne savaşı, kıtlık zamanını, kundakta olan anneme sütü yetmeyen nenemin göğsündeki sızıyı ne de komşunun komşuya kırdırıldığı kaç kaç yıllarını yaşadık. Tıpkı o Hayat Bilgisi kitaplarındaki gibi evlerde anlatılanlardan kulağımıza çalındı o yıllardan kalma yaşanmışlıklar. Geleceğin getirecekleri konusunda endişe duymayacak yaşlardaydık ama geçmişte yaşanılanlardan, korumamız gerekenler konusunda çok emindik.
Atatürk İlkokulu´nun hemen girişinde, merdivenlerin önündeki Atatürk Büstü´ne kasımpatı bırakmada, andımızı en dokunaklı okumada yarışan siyah önlüklü, beyaz yakalılardık her birimiz. Okul binasının yan tarafındaki sinema salonunda Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler filmini izlemiş, yedi cüceleri konuk olarak ağırlamış, bahçenin bir kenarında oluşturulmuş küçük bostanda biber, domates, fasulye yetiştirmiştik. Yarım gün geldiğimiz cumartesileri dört delikli düğmeye iğne atmayı, makrameden kemer yapmayı öğrenmiştik. Atatürk´ün kurduğu, çağdaş, uygarlık yolunun öğretmenleri hemen yanı başımızdaydı. Cumhuriyet bayramı öncesi grapon kağıtlarından yaptığımız kedi merdivenleriyle, yaldızlı fenerlerle sınıfı süslerken hep Onuncu Yıl Marşı vardı dilimizde.
Ta ki o sene bir sabah sınıfa giren öğretmenin ağzından ilk kez duyduğumuz dizelerin tebeşirle yeşil tahtaya yazıldığı an´a kadar:
?Müjdeler var yurdumun toprağına, taşına,
Erdi Cumhuriyetim, elli şeref yaşına,
Bu rüzgarla şahlanmış, dalga dalga bayrağım,
Başka bir tuğ yaraşmaz, Türk´ün özgür başına.
Cumhuriyet, özgürlük, insanca varlık yolu,
Atatürk´ün çizdiği, çağdaş, uygarlık yolu.
Evet. Güzel yazı defterinin çizgili satırları arasına el yazısıyla yazarken ezberlediğim 50.Yıl Marşı idi bu. Cumhuriyetin ellinci yılına atfedilmişti ve on yaşlarında, ?Ataaa türk´ün çizdiğiii, çağ daaaş uygaaarlık yolu? diye vurgulayarak bu marşı ilk kez okuduğumuzda, cumhuriyete, o insanca varlık yoluna sahip çıkmamız öğütlenen çocuklar olduk o yıl ve sonrasında.
Bugünse her birimiz ellili yaşlarda, cumhuriyetin nimetlerini yaşamış, bu ülkenin ekmeğini yemiş, ona hizmet etmiş, çocuklar yetiştirmiş bireyleriz. Geleceğe attığımız her adımda geçmişin getirdiklerinden deneyim sahibi olmuşsak eğer, çocuklarımıza ait geleceğin de bugünkü sahipleriyiz demektir.Türkiye´nin aydınlık ve cumhuriyetçi bugünkü çocukları ise sorguladıkları o gelecekte ?Daima ilke ilke koştukları Atatürk´ün çizdiği çağdaş, uygarlık yoluna yürekten bağlı, yurtta barış ilk hedefleri, cihanda sulh parolaları, hiçbir gücün milli birlikten koparamayacağı? bayrak taşıyıcıları olmalıdır.
İşte, bize armağan edilen bu yol, bu yolda hiç düşünmeden canlarını veren atalarımız, o okul bahçelerinde her gün verdiğimiz anttır cumhuriyet. Ve ?Düşüncesi hür, anlayışı hür, vicdanı hür, bilgide güçlü ve yüksek karakterli, onu koruyacak ve devam ettirecek nesiller ister.? Size yaşatılanları ve cumhuriyete olan borcunuzu unutmayın. Ancak o zaman ?Sağlam esaslarıyla Türk milletini, emin bir gelecek yoluna koyduğu kadar, asıl fikirlerde ve ruhlarda yarattığı güvenlik itibariyle, büsbütün yeni bir hayatı müjdeler cumhuriyet.?
Kutlu olsun, daim olsun, yaşasın Cumhuriyet!
